‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Amoris Laetitia.
De Paus heeft ons onder de titel Amoris Laetitia (de Vreugde van de Liefde) een brief geschreven. De brief is een logisch sluitstuk van de bisschoppensynode van verleden jaar, die handelde over het gezin. De bisschoppen hebben toen steunend en kreunend toch nog een compromis weten te bereiken waarbij – voor de zondaars onder ons – de deur van de kerk toch nog op een kier wordt gezet. Paus Franciscus heeft er een mooi draai aan geven door juist nu – in het jaar van de barmhartigheid – de kerk meer open te stellen voor homoseksuelen en gescheiden mannen en vrouwen. De letter van de kerkelijke wetten wordt met de brief niet veranderd, wel de geest. De brief biedt volop ruimte aan bisschoppen en pastores om van geval tot geval te oordelen. “Niemand kan en mag voor altijd veroordeeld worden”, aldus de paus in zijn brief. “Er zijn geen regels voor alles en iedereen; elk geval, elke gezinssamenstelling is uniek”. Je kunt zeggen dat de paus op dit punt een soort gedoogbeleid wil voeren. Och, voor vele betrokkenen zal er in de praktijk weinig veranderen. De meesten onder ons raakt dit soort zaken nauwelijks nog. Ze bepalen hun weg door het leven zelf, volgen daarin hun eigen geweten. Ook op dat punt van het geweten is in de brief van de paus iets van toenadering te bespeuren. “De kerk is geroepen om het geweten van de gelovigen te vormen, niet om het te vervangen.” Je zou het een wat meer bescheiden opvatting van de kerk mogen noemen, als ons tot op heden werd voorgehouden. Ik juich het toe dat de paus in zijn brief zegt dat niemand zich buitengesloten of veroordeeld mag voelen. Toch blijf ik ook in deze brief echter nog proeven dat de liefde tussen man en vrouw op de ‘schaal van God’ hoger scoort als de liefde tussen twee mannen of twee vrouwen. Er blijft als het ware sprake van discriminatie. Er blijft ‘werk aan de winkel’ zou ik zeggen.
Franciscus blijft voor mij een verademing t.o.v. zijn starre voorganger. De vraag blijft of hij de logge tanker die kerk heet werkelijk van koers kan veranderen. Daarvoor zijn de rukjes aan het roer waarschijnlijk te klein en kunnen door een behoudende opvolger weer heel snel teniet worden gedaan. Ik blijf echter hopen.
Huub
