‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Levensinstelling
Je hoort wel eens van die levenswijsheden, waar je heel makkelijk een andere tegenover kunt plaatsen. Bijvoorbeeld: ‘Vandaag is de eerste dag van de rest van je leven’, is heel makkelijk te pareren met ‘Vandaag is het einde van je leven tot nu toe’. Over wat de rest van het leven nog kan brengen, valt niets met zekerheid te voorspellen. Niets?? Vooruit eentje dan: ‘Eens zullen we allemaal sterven.’
Over het leven, dat achter ons ligt, heeft ieder – vanuit zijn eigen ervaring en instelling– een eigen opvatting. Al zijn er natuurlijk ook de nodige algemeenheden op los te laten. Zo kan ik me niet voorstellen, dat iemand in zijn leven geen mooie momenten heeft gekend. Evenzeer zal het echter zo zijn, dat ieder van ons ook wel de nodige rottigheid heeft meegemaakt. We hebben genoten en verdriet gehad. Liefde mogen ervaren, maar ook hardheid. Vriendschap maar ook vijandigheid. Voor- en tegenspoed gekend. Hard gewerkt, maar ook tijd zitten te verdoen. Als het op het beoordelen van al die feiten aankomt, gebeurt er echter iets geks. Mensen met vergelijkbare ervaringen kunnen tot een heel verschillende beoordeling komen. Iemand met een positieve instelling zal oprecht zeggen: “Het was meer dan de moeite waard. Als ik er op terugkijk heb ik een fijn, een goed leven gehad. Ik hoop dat dit ook in de toekomst nog de moeite waard zal zijn!” De pessimist daarentegen zal even oprecht zeggen: “Ik had het me heel anders voorgesteld, maar het is niks geworden. Het leven heeft me alleen maar kommer en kwel gebracht. Ik zal er geen traan om laten, als het morgen afgelopen is.”
Ik durf de stelling aan dat ‘positief in het leven staan’ het grootste geluk is, dat een mens ten deel kan vallen. Het tegengestelde is natuurlijk ook waar. Grotere pech als ‘eeuwig pessimisme’ is niet denkbaar.
De optimist vergeet de negatieve dingen op zijn ‘reis door het leven’, de pessimist kan de positieve dingen, die op zijn weg komen niet onthouden. De eerste blijft het leven bekoren en blijft ook in moeilijke tijden lichtjes zien; voor de ander is het licht al uit, als de zon nog hoog aan de hemel staat.
Huub
Frank
Amen!