‘Vanuit de zijbeuk’

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.

Levensritme en versnelling

Tot aan mijn pensionering was het leven heel afwisselend, maar ook druk, druk, druk. Vroeg op, een drukke agenda afwerken en als regel ’s avonds laat thuis. In het weekend zakte dat ritme – gelukkig maar – wat in, maar ook dan moest er nog van alles gebeuren: boodschappen, de tuin, vrienden- en familiebezoek en ook nog wel altijd enkele uren de volgende werkweek voorbereiden. Ik voelde me er best goed bij. Ik functioneerde naar mijn eigen gevoel goed onder druk en stress.
Hoe anders voltrekt zich nu mijn leven, al ben ik ook nu nog steeds redelijk vroeg uit de veren. Zes dagen in de week begint onze dag met koffie en de krant. Vroeger was het niet veel meer als de ‘koppen snellen’ en nu nemen we er alle tijd voor. De zevende dag – de zondag – schakelen we bij gebrek aan een zondagskrant over naar de TV. Om 8 uur ‘de Wandeling’ en om 8.30 uur ‘de Verwondering’. Een wereld van verschil ten opzichte van vroeger toen ook de ‘ochtendrituelen’ op snelheid gericht waren.
Die snelheid is er ook overdag en ’s avonds behoorlijk uit. Noodgedwongen moet er dagelijks vanwege lichamelijk ongemak meer tijd en aandacht besteed worden aan het eigen lijf. Daartoe behoort in het koudere jaargetijde ook een dagelijkse wandeling en enkele kilometers op de hometrainer en bij mooi weer genieten we allebei graag van mooie fietstochten in de omgeving. Maar er moet natuurlijk ook nog ‘gewerkt’ worden, al heeft het ‘heilige- moeten’ veel meer plaats gemaakt voor ‘ nog-mogen’. Bijna dagelijks zit ik nog wel enkele uren achter de computer om stukken te maken voor wat clubs in ons dorp waarmee ik een band heb Daartoe reken ik ook de kerk. Ook doe ik wat dingetjes voor de vakbondshistorische vereniging. Stukjes schrijven – zoals columns en korte verhalen – vind ik leuker tegenwoordig dan ingewikkelde verhalen op papier zetten. Al loopt het met die korte stukjes natuurlijk ook niet altijd even gesmeerd. Juist in die korte stukjes is het vaker zoeken naar het juiste woord om een bepaalde situatie te schetsen. Tja en een heel enkele keer is het eindresultaat dan nog zo bedroevend, dat er niets rest als de prullenbak. Het tempo waarin stukken en stukjes tot stand komen, is niet meer te vergelijken met pakweg 30 jaar geleden. En ik neem veel meer tussenruimte voor andere dingen. Dingetjes uitzoeken, wat lezen of een interessant tv-programma volgen, boodschappen doen en eten voorbereiden of een bezoekje aan vrienden of familie. Lagen vroeger mijn avondactiviteiten in het verlengde van mijn werk overdag, ook nu is dat nog vaak het geval. Ik kan zomaar opeens ’s avonds het ‘goede idee’ krijgen en achter de PC kruipen. En als het dan lukt, sluit ik de dag en de PC met een heel goed gevoel af.
Ik ben blij met het levensritme, maar evenzo met die lagere versnelling en dat ‘moeten’ plaats heeft gemaakt voor’ mogen’ !

Mat