‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Vriendschap >>> Voorspoed >>> Vrede
Vriendschap(pelijk) …
Voor alle duidelijkheid: hier volgt geen oproep dat we allemaal dikke vrienden van elkaar moeten worden. Vrienden hebben vaak een heel bijzondere band met elkaar en dat moet vooral zo blijven. Wat wel bij een dorp als het onze hoort/zou moeten horen, is dat we vriendschappelijk met elkaar omgaan. En af en toe heb ik de indruk dat we hier steken laten vallen. Allemaal begrijpelijk. Iedereen is druk, druk, druk; met zijn eigen leven en zijn eigen sociale contacten. Maar iets meer aandacht voor elkaar hoeft echt niet zoveel tijd te kosten. Gedag zeggen als we elkaar tegen komen. Als we weten dat het iemand al een poosje tegenzit, bij de supermarkt of gewoon op straat even een praatje maken, even een hand op de schouder. Misschien wel een afspraakje maken dat we langs komen om nog wat verder door te praten. Een fietser of een moeder met kind voorrang geven als we met de auto onderweg zijn. Een ouder iemand die moeilijk durft over te steken even behulpzaam zijn. Meer voorbeeldjes zijn beslist niet nodig. Dit soort kleine dingen kan ieder van ons in zijn eigen woorden vatten en … waarmaken! Wat zou het fijn zijn als we in 2017 wat vaker attent, aardig; behulpzaam, gemoedelijk of hartelijk, voor onze mede dorpsbewoners zouden zijn. Dit zou wel eens het ware Peelgeluk voor jou en MeIJel kunnen zijn. Ik wens het ons allemaal van ganser harte toe!
Mat
Voorspoed…
Oud&Nieuw: een feest dat streeft naar gezelligheid, warmte en “Voorspoed”. ‘Into.. the White’! zegt een spandoek in Meijel. Een wit, nieuw Jaar, voor ons; spoedig, in de kalender. Met elke levensdag een nieuwe witte bladzijde of ‘space’ (vrije ruimte) voor op de smartphone of tablet, met kansen. Toch voelen mensen soms juist deze dagen ook sterk aan, dat Voorspoed niet verpakt kan worden, in kleurige pakjes en zilveren slingers. In Glitter & Glamour, alleen. “Heer, God van vrede, liefde en Gerechtigheid..”: wij zijn er samen nog steeds niet in geslaagd dat Geluk, helemaal waar te maken: Voorspoed, wereld-wijd; en zelfs niet altijd in ons eigen leven, dichtstbij, voor Jou en Mij. We doven het licht als we steeds meer (met spoedig landelijke verkiezingen in het vooruitzicht) onze “eigen” weg zouden gaan, los van betrokkenheid met andersgezinde mensen. Laten we elkaar toch geschenkjes blijven geven: pakjes van eenvoud: een bol, glinsterend van dankbaarheid; een kaars vol menselijke warmte; een beker vol vreugde; een hart vol oprechtheid; de wil om vrede te brengen, te bewaren. De wens, dat het elke mens ‘voorspoedig’ mag gaan. De wil, om de ander van harte te ontmoeten: dat even niets moet. Pas dan blijven we gevoelig voor de boodschap van de afgelopen Kerstdagen, door het hele, fonkel (en nagel)nieuwe jaar heen… In deze wens ik, bewust, voor de dag die spoedig komt: een “Voorspoedig NieuwJaar”.
Roger
Vrede…..
Vrede voor u allen. Grote woorden, maar projecteer deze woorden maar eens op je eigen gezin, familie of omgeving. Als het in eigen kring al niet lukt, wat mag je dan verwachten van de grote wereld om ons heen.
Nieuwjaarsdag voltrekt zich bij ons elk jaar weer volgens dezelfde rituelen. Om elf uur in de ochtend komen we als familie bij elkaar om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen en ook de wens uit te spreken, dat we allemaal gezond mogen blijven. Dit alles gaat ook gepaard met een gepaste kus. Dat laatste beperken we enkel tot de eerste nieuwe dag van het jaar. Frivoliteiten, daar houden wij in onze familie niet zo van. In mijn Nieuwjaarswens gebruik ik al jaren de woorden ‘Gelukkig Nieuwjaar’, omdat ik ‘Zalig’ toch meer iets van vroeger vind. Ons mam hield ook niet van het woord ‘Gelukkig’, omdat dat meer voorbehouden was aan de protestanten. Een goed katholiek had daar volgens haar niets mee. En ‘Gelukkig’ kon ik zelf nog een beetje begrijpen, maar met‘ Zalig’ daar had ik minder mee. Het leek me meer voorbehouden aan heiligen. Verder leven we samen in goede harmonie met onze familie en de buurt. Niet dat we bij elkaar de deur platlopen, maar we weten dat we er voor elkaar zijn. Conflictjes worden onderling opgelost en we hebben nog nooit de rijdende rechter nodig gehad, omdat er een tak te ver over de schutting hing. Sinds kort heb ik mij zelfs aangesloten bij een buurt-app om te voorkomen, dat die lieve vrede ruw wordt verstoord. Op deze manier proberen wij met zijn allen de vrede in deze toch boze wereld te bewaren.
Ik wens u allen voor het nieuwe jaar een ‘Gelukkig Nieuwjaar’ en de ‘nodige vrede in uw gezin, familie en omgeving’.
Huub.
