‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Eitje
Je struikelt er zowat over, als je deze weken een winkel binnenkomt. Chocolade Paaseieren. Je hebt nu ook een speciaal zelfschep paaseitjesschap. Nu hoef je niet meer in het schaaltje te zoeken, welke kleur je wil hebben. Melk, Puur, Wit, of gevuld: je bent er zelf bij, en niet meer ‘het haasje’ als anderen voor jou een bepaalde kleur aluminiumfolie hebben weggevist. Maar wat heeft Pasen, verder met eitjes te maken?
Toen het christendom zich in Europa vestigde, kwam het ook in aanraking met de hier al aanwezige lente-feesten. In die lente-feesten had het ei een belangrijke plek. Eieren verwijzen naar: het begin van een nieuw seizoen, naar vruchtbaarheid, naar de ontluikende lente dus. Zo zijn er volksverhalen overgeleverd van mensen die eieren in de boom hingen om zo de komst van de lente te vieren. Een andere verklaring voor de vele eieren met Pasen kan worden gevonden in het overschot aan eieren dat ontstond aan het eind van de veertigdagentijd van Vasten. Men at geen vlees, maar ook geen zuivel en eieren. Dus, waren er heel veel eieren over, want de kippen deden niet aan vasten. Zij legden intussen vrolijk door. Toen gold al: ‘een (paas)ei hoort erbij!’
Misschien wordt het eigenlijk tijd, dat bij het Paasfeest het beeld van dat ei nog meer wordt benut. Het Paasei staat namelijk niet alleen symbool voor de lente en de vogeltjes, voor nieuw leven. In de oudheid was het ei vooral ook symbool van wedergeboorte. Bij de traditionele Joodse Pesachmaaltijd ligt daarom een ei op tafel, dat in de vuuroven is gebakken. Dat vertegenwoordigt de herinnering aan het offer, en van een vers nieuw begin. Gesterkt.
Dat het geen gemakkelijke weg gaat naar nieuw leven, horen we deze week in de Passion op tv, of in de Mattheüs Passion. Dat lijden was om het zo maar eens te zeggen ‘geen eitje’. Maar erdoor heen, opent zich een nieuwe wereld, de wereld van een nieuwe kans voor het goede. Daarom, ook hier: het ei hoort erbij. Ik neem er dus straks op Paasmorgen nog een (wit) chocolade eitje op. En op tweede Paasmaandag met de kinderen gaan we na de viering met Mekiko paaseitjes zoeken op het grasveld van de naburige Bongerd. Feestelijke paasdagen, alvast toegewenst! “Voor jou, en meIJel”.
Roger
