‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
‘ Lillik ‘
Vorig zondagmorgen is in d’n Binger het “Nééj Mééls Woordeboe:k” verschenen. Een zorgvuldige samenwerking tussen Heemkundevereniging ‘Medelo’ en de stichting ‘Pròt mèr Mééls’.
Voor de presentatie hadden zij de Brabantse taal-virtuoos Wim Daniëls uit Eindhoven gevraagd. Bekend, van Radio & TV; en een beetje familie van enkele Meijelse mensen uit de organisatie, of aan hen bekend uit het verleden –vanwege zijn opleiding.
Zelf kon ik er op de zondagmorgen van Allerzielen helaas niet bij zijn. Maar zo te horen was hij: meesterlijk, bedreven, capabel, competent, deskundig, pienter, vakbekwaam, behendig [allemaal, synoniemen van: ‘virtuoos’].
En sommige bezoekers zeiden: ‘Als die nog een keertje zou worden uitgenodigd bij ons, ga ik voor kaàrtjes zelfs in de rij liggen…
Dit waardevolle Boekwerk heb ik intussen op maandag zo snel als mogelijk wel aangeschafd. Voor het parochie-archief; en ook voor mezelf.
Eén van de mòoiste Mééls Woorde(n), vind ikzelf het woord: “lillik”.
Laten we er eens, op z’n “Wim Daniëls” even over nadenken:
Ja, wat is dat nou precies? Lelijk. Ik ga er eens over schrijven.
Sterker nog, ik ga eens proberen ‘lillik’ te schrijven.
Maar, dat valt nog niet mee: met rechte letters in een voorgeschreven lettersoort en lettergrootte op het computerscherm. Ik zou natuurlijk kunnen kiezen voor: Keigrote letters, of een spuug-lelijke lettersoort. Maar, ook dat is weer subjectief. Wat is mooi, en wat is lelijk? Per mens, verschillend.
Dieren doen daar veel minder moeilijk over. Die gaan veel meer, voor lekker. Lekker schrijven. Smullen doe je daarvan. Zou ik, lekker kunnen schrijven? En is dat dan, met lekker veel schrijffouten? Dat is erg lelijk, toch? Dan heeft de schrijver ‘zich lelijk gestoten, aan de taal’; ‘bakt er niks van’. Wat een ‘slodder-vos’.
Hakken en takken trouwens: Dat, is pas echt lelijk.
Maar: de letters in de hokjes op het toetsenbord, die staan altijd gecentreerd, en keurig recht. Rekening houdend, met: maat en witte tussenruimte. Wat, als de letters op het toetsenbord nou ook eens lelijk waren? Ja lelijk; niet vies door bijvoorbeeld kruimels van koekjes, die onder het schrijven gegeten worden.
En wat is dat überhaupt voor lettertype, op mijn toetsenbord? Het lijkt nog steeds op het primitieve typemachine. (Voor de jongelui onder ons: een typmachine, is een toetsenbord met hamertjes/sleetjes eraan, die vette inkt slurpen. De tekst kan dan wel eens lelijk uitlopen; of het papier ‘lillik’ vast komen te zitten, of scheuren in het apparaat.)
‘Courier’ volgens mij, is dan het lettertype. Mathematisch, en esthetisch gezien: krijgt iedere letter daarbij, precies evenveel plek. Mooi, toch? Daar kun je op rekenen. Zelfs, met ‘New’ Courier: Je komt altijd uit. Teksten in Courier zijn ook altijd goed te lezen; prettig en rustig.
Het valt dus ‘lillik’ tegen, als je een tekst over lelijk wilt schrijven.
Net eigenlijk zoals vroeger het maken van een dictee: was het nou een ‘t’ en/of een ‘d’ ?? Dat heeft soms heel wat goeie zin, verpest.
Precies, eigenlijk, zoals nu. Een klein woordje, dat je lelijk te grazen kan nemen, ‘lillik’ in de nesten doen werken…
Roger
