Sóndese koost van zondag 01 juni 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Wat een feest!
Monique: Je ziet er weer fris uit!
Linda: Normaal niet dan?
Monique: Je hebt gisteren toch dat feest gehad?! Dus ik dacht, dat zal wel een korte nacht zijn geworden.
Linda: Een feest van mijn ouders hè. Hun vijftigjarig huwelijk. Niet bepaald een dolle boel.
Monique: Nou, ik kan me menig feestje herinneren… Hoewel, eigenlijk maar weinig daarvan.
Linda: Ja, maar hier heb je bourgondische feestjes. Dat is bij ons anders. Ik heb gisteren dus vooral veel gezeten en om me heen gekeken. En me zitten verwonderen.
Monique: Verwonderen? Op een of andere manier klinkt dat niet heel gezellig.
Linda: Weet je wat me opvalt? De mensen van de generatie van mijn ouders, zitten het grootste deel van de dag met hun partner aan tafel. Of op de fiets, in de auto, achter de geraniums, zeg het maar. In elk geval, diegenen die nog een partner hebben, doen alles samen met die partner. Je zou zeggen, dat wanneer ze een feest hebben, waar ze andere bekenden terugzien, het leuk is om te mengen met deze mensen.
Monique: Niet dan?
Linda: Niet dus. Ze blijven aan elkaar geklit zitten, als een soort Siamese tweeling, bij voorkeur aan tafel met dat familielid, dat ze wekelijks op zondag treffen, zeg maar. Je zou haast denken dat ze hun best doen, om zo weinig mogelijk contact te hebben met de rest.
Monique: Dat heeft dan misschien ook wel een reden.
Linda: Nou, van te voren waren ze volop aan het vertellen dat ze er zo naar uit zagen om tante Zus en ome Zo weer te zien!
Monique: Goh!
Linda: Nou, en dan heb je mijn generatie. Kijk, ik zit de hele dag met andere vrouwen op kantoor. En ook in de pauze tijdens de wandeling, spreek ik nagenoeg alleen maar vrouwen. Ik vind het een verademing om ook eens met mannen te kletsen. En wat denk je?! Ik word geacht aan die ene lange tafel te zitten, met aan één kant de vrouwen en de andere de mannen. Ik al pogingen doen om dan in het midden te zitten, zodat ik op zijn minst wat kan wisselen, komt daar nog één neef aan. Je weet wel, die neef die iedereen heeft die altijd te laat is. Staat die daar wat te dralen.
Monique: Want?
Linda: Nou, hij zou dan net tussen twee vrouwen zitten en ik ben dus de kink in de kabel. Zonder één woord te spreken kijkt de hele tafel me met een bepaalde blik aan. Het is in een klap duidelijk; ik moet verkassen. Waarom is dat?
Monique: Geen idee. Maar ik herken het wel hoor, dat is bij ons ook zo. Bij de volgende generatie is dat trouwens weer anders. Onze kinderen doen alles gemengd. Als ik vroeger van school naar huis fietste met een jongen uit het dorp, dan had je de poppen aan het dansen. ‘Jij bent op hem hè! Is het al aan?’ Dat allemaal. Tegenwoordig heeft de jeugd vrienden en vriendinnen, gewoon, als vrienden. Superleuk is dat. Niet in setjes of andere hokjes.
Linda: Kijk, wij zijn te vroeg geboren!
Monique: Maar wat hebben die mannen dan te melden, wat jij interessanter vindt, dan de vrouwenpraat? Gaat het bij de dames de hele tijd over kleding en koken? Of die andere ‘k-praat’ waar jij allergisch voor bent: ‘Kinderen’?
Linda: Allergisch, allergisch. Het mag best een keer over de kinderen gaan, maar sommigen kunnen inderdaad werkelijk over niets anders praten. Ja, en dan haak ik af. Weet je wat volgens mij het verschil is? Als vrouwen praten, gaat het altijd over henzelf. Wat zij vinden van iets. Ze vinden iets van een nieuwe jurk, hebben last van een spierpijn ergens, hebben een mening over de buurvrouw of een gevoel bij…
Monique: Ja. En mannen niet dan?
Linda: Nee, nou ja, minder. Die hebben het over een gebeurtenis buiten henzelf. Iets over wat er in de politiek is gebeurd, met het milieu, of liever nog een of andere grappige anekdote.
Monique: Politiek of milieu. Volgens mij heb jij gisteren toch wel dicht bij jouw Frank gezeten, niet? Daar zul je mijn Peter niet over horen. Die heeft het alleen over de 3 ‘V’s’.
Linda: De drie ‘V’s?
Monique: Voetbal, vrouwen en …
Linda: Vissen!
Monique: Goh, onlangs nog naast hem gezeten?
Linda: Nee, maar wel met jou gewandeld, lieverd!
Monique: Kom, we gaan op het terras zitten. Daar is een tafeltje naast eentje met mannen, misschien vissen we nog een leuk gesprekje op.
