Sóndese koost van zondag 08 juni 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Willemien: Het was mij weer een week.
Marjo: Voor mij niet anders dan anders. Wat was er voor jou bijzonder afgelopen week?
Willemien: De val van het kabinet, bijvoorbeeld.
Marjo: Is Wilders van zijn stoel gevallen?
Willemien: Was dat maar zo. Het hele kabinet is uit elkaar gevallen. We mogen weer naar de stembus.
Marjo: Dat was al te verwachten toen ze er aan begonnen. Ik vind het maar kleuters. Voor ze een kabinet hadden, was er al onenigheid wie met wie wilde samenwerken.
Willemien: Het was meer, wie vooral niet met elkaar wilde samen werken. Ze zijn net een half jaar van start. En nu ligt het “ hèl gepeupel óp zin gat.”
Marjo: Ik ben er klaar mee, want men belooft van alles en er is nog niets fatsoenlijks uit voort gekomen.
Willemien: Moet ik je gelijk in geven, Marjo. De kunst van samenwerken is dat je af en toe water bij de wijn moet doen. Dat zal de organisatie van het Oogstdankfeest ook soms moeten doen maar je ziet het resultaat; dit jaar voor de vijfde keer Oogstdankfeest! Altijd een kunst hoe ze alles bedenken en uitvoeren.
Marjo: Dat is inderdaad prachtig. Mijn schoonmoeder had het over kunst in Helden.
Willemien: Wat bedoel je?
Marjo: Ik weet het eigenlijk niet, die praat zo veel dat het een kunst is om die in het “Heldes” te volgen. Volgens mij liep er een kunstroute voor hun deur.
Willemien: Oh, ja heb ik gelezen inderdaad. Eind juni is er een kunstroute in Beringe, Panningen, Helden en Egchel. Maar daar ga ik niet naar toe. Ik heb al genoeg als ik de kunst in Meijel volg.
Marjo: Welke kunst? Bloemsierkunst? In Meijel is het een kunst om je bloemenwinkel open te houden!
Willemien: Nee die bedoel ik nu niet. Schilderijen zijn er te zien van Amber Pijnenburg in D’n Binger. Die Amber heeft het van geen vreemde.
Marjo: Schilderijen kijken is niet mijn ding. Ik ken Amber niet. Waar is zij van?
Willemien: Een kleindochter van Victorien Smolenaars.
Marjo: Dan is de appel daar niet ver van de boom gevallen. Wel mooi dat dat zo een generatie verder gaat.
Willemien: Dat is het zeker. Vanmiddag ga ik naar de levende beelden in Thorn kijken. Dat wordt uitgebeeld door Toneelvereniging uit Meijel.
Marjo: Vind je dat mooi? Niet mijn ding. Na zo iets ga ik misschien toe als Pasen en Pinksteren op één dag valt.
Willemien: Dat is een kunst als dat ooit gaat gebeuren. Dan ben ik bang dat je er nooit gaat komen. Tijd voor koffie?
Marjo: Ja lekker.
