Sóndese koost van zondag 19 Oktober 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Knisperen
Monique: Wel gezellig, dat de mannen nog eens meelopen, niet? Zullen we eens richting Startebos en het kanaal gaan?
Linda: Oh ja, prima. Heerlijk door de bladeren stampen in het bos. Ik houd wel van dat geluid, dat geknisper. Tegenwoordig noemen ze dat ‘white noise’.
Monique: ‘Noise?’ Het is toch maar een zacht geknisper!
Linda: Toch noemen ze het zo. ‘White noise’. Dat zijn van die rustgevende geluidjes. Mensen zetten zoiets tegenwoordig aan op hun koptelefoon, om zich beter te kunnen concentreren op werk of hun studie of zo. Of om beter in slaap te vallen.
Monique: Kun je niet beter even gewoon een frisse neus gaan halen in het bos, en live knisperen?
Linda: Je kunt natuurlijk niet altijd van je werkplek weg.
Frank: Het zijn niet zomaar rustgevende geluidjes, Linda. Het is een geluid, dat bestaat uit alle hoorbare frequenties tegelijk, met gelijke intensiteit voor elke frequentie.
Peter: Ik haak af. Waar hebben jullie het over? Bij ons op de bouw heb je pas ‘noise’. Maar of dat wit of zwart is? Op een of andere manier doet het me aan die akelige demonstraties van tegenwoordig denken.
Frank: In het Nederlands is het ‘witte ruis’. Je kunt het vergelijken met wit licht. Dat bestaat ook uit alle kleuren uit het spectrum.
Monique: Eigenlijk is het dus een soort ruis, als van een ventilator of van de zee. Gewoon een neutraal geluid, wat niet echt binnenkomt?
Peter: Net zoiets als ik de jongens roep om hun kamers op te ruimen? Dan ben ik ook een soort ruis, wat niet binnenkomt!
Linda: Je hebt trouwens ook ‘pink noise’. Dan zit er meer energie in de lage tonen, dus dat klinkt wat zachter of natuurlijker.
Peter: Ik maak wel eens ‘brown noise’, maar daar zal ik verder niet teveel over zeggen.
Frank: Dan ligt er gewoon nóg meer nadruk op de lage tonen.
Peter: ‘In ut Mééls zegge we gewoon kuume’.
Linda: En dat is?
Monique: Niet te zeggen. Nee, echt niet, ik ken daar geen goed Nederlands woord voor. Maar daar moeten we het ook niet over hebben nu. Luister toch eens naar die bladeren en die vogeltjes daarachter.
Peter: AWIEJE!!!
Linda: Sjsjsjt!
Monique: Wat nu weer?
Peter: Ik kreeg een voetbal tegen mijn kop. Wacht effe, dan schop ik hem terug het veld op.
Linda: Je hebt tegenwoordig ook Youtube filmpjes waarop mensen dit soort geluidjes zitten te maken.
Monique: Daar kijkt toch geen hond naar!
Frank: Daar vergis jij je lelijk in. ASMR-video’s heten die. Autonomous Sensory Meridian Response.
Peter: Auto-wat? Heeft daar iemand een filmpje gemaakt waar je een wasmachine op ziet draaien of zo? Daar zit onze hond dus inderdaad urenlang naar de gapen. Met zijn draaiende kop. Ziek zou ik worden, niet gefocust!
Linda: Mensen krijgen een fijn tintelend gevoel bij die zachte geluiden en langzame bewegingen. Er zit bijvoorbeeld iemand heel zacht te fluisteren of te tikken met de nagels. Wat te knisperen met papier en bewegingen te maken.
Peter: Dat ze toch gewoon een middag gaan vissen. Dan hoor je kabbelend water en ritselend gras. Sjonge jonge, wat een flauwekul.
Linda: ASMR is dus gewoon het nieuwe vissen, Peter.
Peter: Oké oké, ik wil het wel eens proberen.
Monique: Oh ja?
Peter: We bestellen een pilsje bij de Vangrail aan de bar en ik ga proberen of het bruisende schuim mij rustig kan maken. En zo niet, dan proberen we er nog een.
Linda: Dat is net iets anders, Peter. Maar ik ga wel met je mee!
