Sóndese koost van zondag 28 December 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Mi zin hèl hébbe en hááwe.
Monique: En, gezellige kerstdagen gehad?
Linda: Jazeker, we hebben zo’n dobbelspel gedaan met cadeautjes. De hele tafel lag vol.
Monique: En het was wel gezellig?
Linda: Iedereen was er.
Monique: En dat was gezellig met iedereen tussen al die cadeaus?
Linda: Wat heb jij toch? Wat wil je nu eigenlijk van me horen?
Monique: Laat ik het zo zeggen: Ik las laatst een poster van Loesje: ‘zijn alle hebbedingetjes ook houdedingetjes?’
Linda: Goeje.
Monique: Laatst sprak ik een man. Hij vertelde over Sinterklaas en kerst in zijn jeugd. Hij wilde als 8-jarig jongetje een bal. Maar hij kreeg geen bal. Vader had een gekregen autootje opgeknapt. Als 9-jarige jongen wilde hij weer een bal. Maar hij kreeg het soldaatje, waar zijn oudste broer niks meer mee deed.
Linda: Ga je nu zeggen dat vroeger alles beter was?!
Monique: Als 12-jarig jongetje kreeg hij een bal. Hij was de koning te rijk! Nu is ie een jaar of 80 en weet dus nog precies hoe blij hij was met die bal. Een nieuwe bal! Wat heb jij gekregen toen je 12 werd?
Linda: Weet ik niet. Iets van de barbies of zo. Ik denk die caravan, maar het kan ook het huis zijn geweest. Ik haal altijd door elkaar wat ik het eerste kreeg.
Monique: En heb je die nog?
Linda: Ja nee, natuurlijk. Wij hebben toch geen kinderen.
Monique: Heb je er iemand anders blij mee gemaakt?
Linda: Ja, de stort. Wat moet ik met al die meuk?!
Monique: Dus die dure caravan heeft minder indruk achtergelaten dan die bal!. Tegenwoordig wordt alles maar voor een paar centen met grote zeecontainers vanuit China naar ons gevaren. Het mag niks kosten, want we gooien het toch allemaal weer op de meuk-stapel en uiteindelijk weg. Op je verlanglijstje staat niet 1 bal, maar op je bestellijst staan wel 10 spullen. En alles wordt gekocht. Want de ouders willen hun kind niet teleurstellen.
Linda: Snap ik wel.
Monique: Maar ze doen hun kind tekort! Geen enkel kind is met zijn vele cadeaus zó blij, als die man met zijn bal was. Het echte uitzien naar, de echte blijdschap wordt ze ontnomen. Eigenlijk vind ik de kinderen van nu zielig.
Linda: Je maakt je er wel druk over hè.
Monique: En die kinderen worden de volwassenen van straks. Dat worden onze werknemers en onze verzorgers. Een kind wordt tegenwoordig al opgeraapt voordat het gevallen is. Fouten maken mag niet en als school effe lastig is, moet het CBS onderzoek doen of de stof na al die jaren toch niet te moeilijk is. De kinderen van nu mogen niet leren van hun fouten, ze mogen niks moeilijk vinden en daarna de voldoening krijgen dat het toch gelukt is en als er een uitdaging is, mogen ze hun intellect en probleemoplossend vermogen niet ontwikkelen. Ik houd mijn hart vast, waar het over een jaar of 20 met onze maatschappij naartoe moet.
Linda: Met ons hele hebben en houden naar Mars! Het viel me laatst wel op, dat een jonge collega voor de derde maal vroeg een dienst over te nemen want ‘het kwam niet uit’. Dat vond ik raar. Je staat gewoon ingeroosterd, dat is niet vrijblijvend, je verdient er elke maand je salaris mee. Een uitvaart kan ertussen komen, maar verder toch niks?!
Monique: Nou, dat ga je al. Moest ze een dagje shoppen voor kerst of zo?
Linda: Ik heb geen idee. Ik vind het soms ook wel lastig om een ander erop aan te spreken. Je bent wél collega’s.
Monique: Precies daarom. Zij hebben het recht om zich te ontwikkelen op hun werkplek en wij zijn degenen die hen daarin kunnen leiden.
Linda: Ik weet niet of ik daar altijd zin in heb.
Monique: Dan neem je lekker haar diensten over. Wat jij wil.
Linda: Oké, ik zal er eens een nachtje over slapen.
Monique: Moet je morgen weer werken of heb je nog vrij tot na oud en nieuw?
Linda: Ik moet niet werken, maar ik mag wel. Ik werk een paar dagen vanuit thuis. Met mij neus tussen de meuk!
Monique: Gezellig! Met Frank aan de ene zijde van het bureau en jij aan de andere. En dan een dobbelspel wie de koffie mag zetten.
