Sóndese koost van zondag 7 september 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Kermis 7 september
Monique: Fijn, dat we wat later konden starten met onze wandeling!
Linda: Ja, je bent natuurlijk ook de jongste niet meer.
Monique: Daar ligt het niet aan.
Linda: Nee, maar wel de combinatie met teveel alcohol.
Monique: Nee hoor, ik ben gewoon niet zo fit. Het heerst.
Linda: Er heerst helemaal niks. Jawel, hier plaatselijk in Meijel! Omdat het kermis is.
Monique: Houd er maar over op. Zeg, waar lopen we naartoe? Nog eens langs het kanaal? Ik wil wel eens kijken bij de Stelling Heldensedijk.
Linda: Prima, doen we. Dat wordt over twee weken officieel geopend hè.
Monique: Ja, dat klopt. Maar dan kan ik niet.
Linda: Waar moet je dan zijn?
Monique: Ik wilde die zaterdag de 20e naar het oogstfeest gaan, in de kerk.
Linda: Daar kun je toch ook op zondag of maandag naartoe?
Monique: Nee, op zondag moet ik naar de motorcross.
Linda: Je hebt het maar druk. Hé, voel ik dat nu goed, gaat het een beetje regenen?
Monique: Ik heb geen paraplu bij me. Maar ik zet de capuchon wel op, als het erger wordt.
Linda: Was je je paraplu vergeten? Toch niet helemaal de slaap uit gehad vanmorgen hè.
Monique: Neehee. Ik héb er geen meer.
Linda: Jij hebt altíjd een paraplu bij je. ‘Als ik hem bij me heb, gaat het tenminste niet regenen’, zeg jij altijd.
Monique: Ik heb ze allemaal afgegeven voor het oogstfeest.
Linda: Is het kerkdak weer lek, dan?
Monique: Nee, ze hadden oude paraplu’s nodig. Daar hebben ze het stof afgehaald en er bloemen en zo op gemaakt. Het wordt echt heel mooi!
Linda: Maar die van jou had toch nog gewoon stof erop?!
Monique: Ja. Daar ging het mis. Ik had ze in de garage klaar gezet om weg te brengen. En toen zag Peter mijn goeie paraplu liggen en heeft die erbij gezet. Op een of andere manier wil hij altijd mijn spullen opruimen, omdat die hem in de weg liggen. Maar zijn eigen rommel, ho maar. Ik breek mijn nek over de visspullen! Nou ja, en toen heb ik dus mijn goeie paraplu per ongeluk ook afgegeven.
Linda: Dan vraag je maar een nieuwe van Sinterklaas.
Monique: Dáár ga ik niet op wachten. Weet je hoeveel regen er nog valt tussen nu en 5 december?!
Linda: Nou ja, de pepernoten liggen alweer in de schappen, dus zolang duurt het niet meer.
Monique: Kijk, we zijn er.
Linda: Oké, en wat is dit nu precies? Een soort fundering en wat platen.
Monique: Nou, daarom wilde ik dus naar die opening. Als je het verhaal erbij hoort, gaat zo’n plek veel meer leven. Dan krijgt het betekenis.
Linda: Maar jij gaat liever je paraplu terugzoeken in de kerk!
Monique: Nee hoor, die mogen ze houden. Ze kunnen er trouwens nog steeds gebruiken geloof ik. Dus uhm…
Linda: Ik heb geen capuchon. Dus de mijne krijgen ze niet. De herfst is echt begonnen hè. De natuur verkleurt weer en overal liggen eikels op de grond. Ik houd er wel van. Zullen we zo bij de Stek een warme chocomel pakken?
Monique: Herfst, warme chocomel? Ik heb het bloedje heet.
Linda: Misschien moet je eens onder die capuchon vandaan kruipen. Het is al lang droog! En dan zie je meteen die combine beter, die daar aan komt rijden. Kom, we gaan even in de berm staan, want die heeft plaats nodig.
Monique: De oogsttijd is begonnen. Nog even, en dan ga ik weer appeltaarten bakken.
Linda: Ja, maar vanmiddag gaan we nog even gezellig samen over de kermis en halen we daar wel een oliebol.
Monique: Doen we.
