Sóndese koost van zondag 21 september 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Bui
Monique: Ik heb niet veel zin.
Linda: Slechte bui?
Monique: Ik heb het veel te druk gehad.
Linda: Daar ben je toch gewoon zelf bij?!
Monique: Ook. Maar dat is het niet alleen. Vaak wordt mijn agenda bepaald door anderen. Ik kan daar slecht tegen. Heb ik alles strak in de planning staan voor een productief weekje, moet er nog even dit en nog even dat. Met Peter naar de dokter, met de kinderen…
Linda: Oh, ik zie de bui al hangen. Je hebt weer de hele week voor taxichauffeur gespeeld. Je kunt ze ook wat vaker zelf met de fiets laten gaan.
Monique: Nou. Dat begint ‘smorgens om zeven uur al. ‘Buienrader zegt dat we 20% kans hebben op regen’.
Linda: Nou, nou, stel je voor, zeg!
Monique: Precies. ‘80% kans op géén regen’, zeg ik dan. Het is toch van de gekken. Waar valt die bui dan? Toevallig precies boven jouw hoofd?! En wanneer? Om half acht in de ochtend of om tien uur ‘s avonds?
Linda: Laatst zei een collega op het werk, net voor de pauzewandeling:’ kijk, het regent’. Dus ik keek naar buiten en het was stralend weer. Ik zeg:’ nee hoor, het is droog’. Ze probeerde me ervan te overtuigen dat het toch echt regende. Dat stond namelijk op haar telefoon. Ik kreeg haar niet zover om die weg te stoppen en zelf door het raam te kijken.
Monique: En toen?
Linda: Ben ik met de anderen gaan wandelen.
Monique: Kijk, buienradar is handig, als je er een dagje op uit wil en wil weten of je wel of geen paraplu moet meenemen. Maar sommigen gelasten hun halve leven af, omdat ze niet meer vertrouwen op wat hun eigen ogen en verstand zegt. En ik ondertussen maar van hot naar her rijden. Ik stop ermee.
Linda: Wat zeg je ervan als wij eens onder de parapluutjes gaan lopen en onze ogen de kost gaan geven, in de kerk. Je weet wel, het oogstdankfeest. Vanmiddag zingt het mannenkoor er ook.
Monique: Ik ben al geweest. Gisteren. Het regende complimenten! Wow, wat is dat indrukwekkend mooi! Nee, ik trek zo mijn oude regenjas aan en ga naar het Simonshoekse bos.
Linda: Ga je nog een keer wandelen?
Monique: Nou, alleen van start naar finish.
Linda: Oh ja, nu weet ik het weer. Je gaat naar de motorcross. Dat is mij te vies, in de regen.
Monique: Nee juist niet. Heerlijk, die modder. Dat hoort erbij. Sta je daar in zo’n bocht, komt er een golf van modder over je heen. Flats! Zo in je nek.
Linda: Wat je heerlijk noemt. Ik hoop dat de jeugd het volgende weekend nog mooi weer heeft. De herfst is per slot van rekening vandaag begonnen.
Monique: Het GAWA-festival. Ja, dat hoop ik ook. Voor de jeugd én voor de organisatie. Die hebben er weer veel tijd ingestoken. Onze kinderen gaan ook.
Linda: En als buienradar zegt dat het gaat regenen, precies boven de Trambaan, kunnen ze nog altijd binnen in de Binger naar het jeugdtoneel gaan.
Monique: Ik heb trouwens tussendoor ook nog een appeltaart gebakken, van mijn eigen appeltjesoogst. Zin in koffie?
Linda: Ja, natuurlijk!
