Sóndese koost van zondag 5 Oktober 2025
Ook in ons dorp krijgt de zondagmorgen al geruime tijd een heel andere invulling dan vroeger. Stonden de vrouwen destijds de hele morgen aan het fornuis om – als manlief uit de Hòmmis/café kwam – ‘Sóndese koost’ op tafel te brengen, hoe anders is dat tegenwoordig. De vrouwen gaan nu op de zondagmorgen met vriendinnen lekker wandelen, al mogen – bij uitzondering – ook wel eens de mannen mee. En als regel wordt die wandeling afgesloten met een lekkere kop koffie of een drankje in een van de Méélse horecagelegenheden. Over alle zin en onzin die ter sprake komt, leest u wekelijks in onze rubriek ‘Sóndese koost’.
Nieuwe oude dingen
Monique: Ben jij naar het GAWA geweest?
Linda: Ga wat?
Monique: ‘Gewoon wa anders’.
Linda: Gewoon wat?
Monique: Niet dus. Ik ook niet, maar heb moet top zijn geweest. Volgend jaar misschien een extra avond met coverbands uit de regio, dan ga ik zeker!
Linda: Ik ben vorige week wel naar het Oktoberfest in München geweest.
Monique: 5, 4, 3, 2, 1…
Linda: And lift off! Wat ben je aan het doen?
Monique: Ik tel de oktober-dagen terug. Vandaag is het de vijfde. Dan was het vorige weekend toch nog september?
Linda: Klopt als een bus.
Monique: Hoezo ben je dan naar de Oktoberfeste geweest?
Linda: We gaan altijd in september! Dat is ook echt iets voor jou: festivalsfeer, verkleden, bier drinken…
Monique: Alsof ik zo’n drankorgel ben. Nee, ik wil best eens wat nieuws proberen, maar je gaat mij niet zien op een Oktoberfest. Zeg Linda, waarom zit je telkens met je handen in je trui?
Linda: Ik heb jeuk. Ik heb een nieuwe wandeltrui gekocht en ben vergeten het label eruit te knippen. Sjonge, wat is dat irritant.
Monique: Ja hè. Wat ik niet begrijp is waarom sommige labels met een extra draadje vastgezet zijn en anderen echt vastzitten in de naad. Die eerste heb je er zo uit met een schaartje of een tornmesje. Maar je wilt niet weten hoe vaak ik al een gat in een nieuw shirt heb geknipt, omdat het vastzat in de naad. Terwijl ze bij de HEMA het gewoon met een opdruk doen. Dat kunnen ze dan toch gewoon allemaal zo doen!
Linda: Ik hoor je, Monique. Ik heb dat met stickers. Koop je wat nieuwe koffiemokjes of een potlood of zo, zit overal een sticker op. Soms nog groter dan het prulletje zelf. En sommige stickers haal je er zo vanaf, terwijl je met anderen zit te pulken, weken in water, met een schuursponsje erover of met wasbenzine eraan, waarna je hele huis stinkt, om vervolgens halverwege de strijd te staken.
Monique: Ik heb dat met Peter.
Linda: Daar krijg jij de kriebels van?!
Monique: Nee, die blijft ook altijd plakken. Ik zet het eerst in de week: ’we gaan zo naar huis’. Dan begin ik eraan te pulken: ‘kom, we gaan’. Totdat ik de strijd staak en alleen naar huis ga. En ’s morgens stinkt het hele huis.
Linda: Oh?
Monique: Naar bier! En daarom gaan wij niet naar de Oktoberfeste.
Linda: Als je oude nieuwe dingen koopt, heb je trouwens geen gedoe met labels. Ik koop graag in een tweedehands winkel.
Monique: Ik weet niet hoor. Stinkt dat niet?
Linda: Nee hoor. Je hebt tegenwoordig superleuke winkeltjes waar je op zoek kunt naar die ene unieke schat. Kijk, mijn sjaal heb ik daar ook gekocht.
Monique: Ik vind nieuwe oude gewoontes wel leuk. Het valt me op dat de jongeren van nu, met een mindset bezig zijn. Je ziet steeds meer jonge mensen die niet op hun telefoon kijken. Ze ont-prikkelen. Je ziet ze ineens handwerken in publieke ruimtes en zo. Heel grappig. Laatst sprak ik een meid van voor in de twintig, die als hobby wol spinnen heeft en haar vriend is glas-in-lood kunstenaar. Mooi hè. De oude ambachten die weer helemaal hip worden.
Linda: Zullen wij eens gek doen en een nieuwe route nemen. Per slot van rekening wandelen wij ook vaak op onze gebaande wegen. Letterlijk bedoel ik dan hè.
Monique: ‘Jè jao’, kom we gaan hier links en ontdekken of dat doodlopend pad wel echt doodlopend is. Misschien ontdekken we nog wel een schat als we ‘van ons padje af gaan’.
Linda: Oeh, spannend!
