week 28-2025: (door Roger
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
MH 17
Het is komende donderdag 11 jaar geleden dat MH17 werd neergehaald.
Op 17 juli, 2014.
Een zomermaand lang heb ik toen al het nieuws omtrent het vliegtuig, en de inzittenden, opgezogen als een spons.
De eerste 14 dagen, heb ik toen aan weinig anders kunnen denken.
Het beheerste de gedachten. In die juli maand.
Zou dit ook zo zijn geweest als het bijvoorbeeld 198 Russen waren, in plaats van Nederlanders?
Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat dat dan waarschijnlijk niet zo, in die mate, zou zijn geweest.
En op 8 maart van datzelfde jaar 2014 verdween MH370 van de radar. Ook een Boeing. Van dezelfde Malaysia Airlines.
Aan boord 239 inzittenden, waaronder één Nederlander.
Eén Australische familie, bleek op zeer tragische wijze getroffen:
2 familieleden zaten in MH17 van juli 2014;
2 anderen aan boord van MH370, in maart van datzelfde jaar.
Nu, elf jaar later, ben ik nog steeds geïnteresseerd in de (nieuwe) feiten.
Er verschijnen nog steeds artikelen over. Documentaires. Uitspraken van Gerechtshoven. En er is de indrukwekkende jaarlijkse Herdenking, bij het landelijke Monument.
Het leven wordt intussen beheerst door andere gebeurtenissen op het wereldtoneel. Die daar grotendeels verband mee houden.
En is het zo, dat ik niet normaal naar een vliegtuig kan kijken.
En de (herhaalde) beelden van spullen van de omgekomenen, in het open veld met zonnebloemen, blijven in het hoofd:
een ‘Mijn eerste woorden’- stickerboekje. Of een boek met als titel: ‘I love Amsterdam’.
Ook voor de bewoners van het dorp, waar MH17 toen is neergekomen, zal het leven niet meer hetzelfde zijn.
Een oude Oekraïense vrouw liep met een sportschoen in haar handen naar de plaats-delict.
Zij vroeg zich hardop af, of die schoen zou kunnen helpen bij het identificeren van slachtoffers.
Of die man, die dacht dat zijn eigen vrouw dood, in de achtertuin lag.
Voor deze mensen is er waarschijnlijk geen slachtofferhulp.
Of wat voor hulp, dan ook. Nu de Oorlogssituatie gaande is.
En vooral ook voor de nabestaanden, verdwijnt het niet.
Zij hebben hun leven lang die beelden op hun netvlies staan.
Zij zullen hun leven lang de pijn en het verdriet van verliezen voelen.
Van MH17, op 17juli. In 2014.
En op tv, was er een bijzondere tekst dezer dagen:
“ Niemand had het recht, de bestemming van hun leven, te veranderen…”
Roger.
