week 35-2025: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Buurte op ut buurtfést
(Kletsen op het buurtfeest)
Het is alweer heel wat jaartjes geleden, dat praktisch elke buurt/straat in ons dorp ook een buurtvereniging kende. Er resteren er momenteel nog maar een beperkt aantal. Ook in onze straat, heeft de buurtvereniging zich – gelukkig maar – staande gehouden. Telkens zijn er bij ons wel weer mensen, die het karretje blijven trekken en samen houden we zo het kaarsje brandend. Mooi toch! De laatste paar jaren vormt ‘t ‘buurtfést’ het jaarlijks hoogtepunt.
Als ‘podiumplek’ dient de parkeerplaats achter ons appartementencomplex, die daarvoor ’s morgens wordt ingericht. Een paar grote partytenten bieden bescherming tegen zon of regen. Buren dragen stoelen, tafeltjes en ‘stehtische’ aan. De grote koelkast wordt gevuld met drank en de barbecue wordt in gereedheid gebracht.
Ook dit jaar verschijnen ’s middags weer veel buurtbewoners op het appèl en al heel snel ontstaat een gezellig geroezemoes, dat – gelukkig maar – niet overstemd wordt door loeiharde muziek. Het enige geluid, dat boven het praten uitkomt is, gelach. En gelach klinkt er de hele middag volop tijdens ons ’buurtfést’.
Mooi om te zien is ook de aandacht voor elkaar op zo’n middag. Mensen – die moeilijk ter been zijn of andere mankementen hebben – komen heus niets te kort. Altijd staat er wel iemand klaar om voor hem/haar koffie of een ander drankje te halen of te voorzien van een prima gebakken speklapje of een heerlijke salade. Salades, die ook dit jaar in diverse variaties door buurtbewoners zelf gemaakt zijn.
Ja, als er één activiteit is, die een band smeedt tussen buurtbewoners, dan is het wel zo’n zomers buurtféstje. Natuurlijk voert de lach op zo’n middag de boventoon, maar er worden ook best ernstige gesprekken gevoerd en is er aandacht voor pijn en verdriet. Op dit punt heeft het iets van een familiefeestje; van een grote familie wel te verstaan. Regelmatig verschijnt ook de jongste generatie bewoners ten tonele. Ze komen snel iets te drinken of te eten halen en verdwijnen dan weer uit het zicht. Leuk om te zien, hoe de iets oudere jeugd op zo’n middag ervoor zorgt, dat ook de kleintjes overal bij betrokken worden. Ja, gingen ‘groot en klein’ op onze wereld het hele jaar door maar zo voorbeeldig met elkaar om.
En natuurlijk, doet op het einde van de middag een van de telgen van ‘Schijvens-Mien’ van zich horen. Mien – een bekende verschijning in ons dorp – woonde vele jaren in onze straat en ook kinderen en kleinkinderen van Mien zijn onze straat trouw gebleven. En altijd is er dan wel een van hen, die de microfoon ter hand neemt en enkele ‘Schijven- evergreens’ ten gehore brengt.
Een mooiere afsluiting van dit jaarlijks ‘buurt-verbroederingsfeest’ is niet denkbaar!
Mat
P.S. De jongste generatie Schijven – zo rond de leeftijd van een jaar of tien – laat zich momenteel in onze straat al zien en horen. Daar gaat de buurtvereniging in de toekomst ongetwijfeld nog de vruchten van plukken!
