WK 14-2022: Wekelijkse gedachten door kapelaan Roger Maenen
De Paasmorgen (1)
…Wanneer je in het duister van de ochtend
naar de graven van het leven gaat,
in je hart meer nacht nog
dan schemerende dageraad…
Wanneer de treurnis nog niet wil einden
over alles wat je naar ’t graf droeg:
Je hoop en je plannen,
dat midden in het leven stierf
-de zin van het heden
waarvan je geloofde, dat het je droeg,
naar een bloeiende toekomst.
en ver over die toekomst heen…
Herinner je dan, dat ooit reeds iemand
die hoop en zin voor zovelen was,
verspot, en om het leven gebracht
begraven werd, in de afgrond.
Maar: Alles bleef Waar: de droefheid, de dood
én de Hoop.
Toen ze Hem weer zagen, droeg Hij zelfs zijn wonden nog.
…En toch wisten ze: nu bloeit voor ons, een nieuw begin
omdat Hij, die zelf het Leven is,
uit ’t diepste graf, en doodse nacht, nieuw leven wekt…
(Susanne Ruschmann)
