‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Ledigheid is …
Met mensen die maar wat rondhangen (lanterfanten) hebben de meesten van ons weinig op. Van die mummelaars kan weinig terecht komen. Ja zeker weten, alle kans dat crimineel gedrag op de loer ligt… We grijpen daarvoor als het moet zelfs terug op een oud spreekwoord: Ledigheid is des duivels oorkussen! Hoe anders is het als je eerst gepresteerd hebt. Na gedane arbeid is rust je verdiende loon. Dan mag je zelfs op je lauweren rusten… In die zin kom komt iedereen die paar weekjes vakantie – die er voor de meesten inmiddels weer opzit – zeker toe en is het van harte gegund! Met een fris hoofd en een uitgerust lichaam kunnen we vervolgens weer aan de slag en jawel hoor: binnen de kortste keren zijn we weer slaaf van onze eigen agenda, de ratrace is weer begonnen. We hebben alweer snel geen tijd meer voor de dingen die onze vakantie zo leuk maakten: tijd voor onszelf, tijd voor onze familie en misschien wel tijd om luchtkastelen te bouwen. Het lijkt er in onze dynamische wereld steeds meer op dat er ‘een vloek rust, op rusten’, op dat zalige nietsdoen, waarvan we tijdens onze vakantie even mochten genieten. Niks ledigheid, we hebben geen tijd te verliezen. Ergens een nachtje over slapen kan niet, laat staan er eerst nog eens rustig met deze en gene over praten om tot een afgewogen oordeel te komen. Er wordt per direct via mail, sms of whatsapp actie van ons verwacht. Niks duivel op het oorkussen; het lijkt wel of hij ons op de hielen zit! Was trouwens misschien nog helemaal niet zo gek. Bewogen we tenminste wat meer. Nu houden we hem met onze computer en moderne communicatiemiddelen wel van ons af. Hangend in de stoel of liggend op de bank. Misschien niet gek om toch maar eens na te denken over een nieuwe rol die we de duivel zouden kunnen aanmeten.
Of speel ik met zo’n opmerking toch teveel de advocaat van de duivel?
Huub
