‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Te voet, te paard …
Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 26 april
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Wat brengt het op?
Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 19 april
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Een vreemde Pasen…
|
Piet Derckx, Pater MontfortaanGeboren in Meijel op 27 mei 1938, in het molenhuis van Tinus Derckx- Sanders op de Heuvel (nu Molenhaagweg). Vur de Méélse mensen: ik ben er enne van Joste Lieske van de Meule. Ik woon nu in het klooster Vroenhof 87 Houthem te Valkenburg aan de Geul. In Zuid-Limburg. |
Wij bereiden ons in Méél nu voor op het komende Pasen. Hebt u hieraan nog, een eigen herinnering uit uw Méélse jeugdtijd?
Op Pasen 1950 deed onze dorpsgenoot pater Frits van der Asdonk, Montfortaan, 
zijn eerste mis in de noodkerk. Ik was toen misdienaar.Pater Frits vroeg na de plechtige mis aan ons misdienaars wie zijn plaats ging innemen op het seminarie, want zijn plaats was nu leeg. Toen heb ik ja gezegd en een half jaar later ging ik naar het klein seminarie van de Montfortanen in Schimmert.
In 1958 ben ik naar het Montfortaans noviciaat gegaan in Meerssen en daarna naar het groot seminarie in Oirschot. Daar heb ik mijn filosofische en Theologische studie gedaan en ben daar op 27 maart 1965 priester gewijd door de bisschop van Isangi in Congo, Mgr. Louis Jansen.
En welke herinneringen hebt u aan de 1ste H. Mis in Meijel, met Pasen 1965 ?
Pastoor Grubben en kapelaan Bergmans nodigden mij namens de Meijelse parochianen uit om op Pasen 1965 mijn eerste plechtige mis te doen in Meijel.
Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 5 april
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Kopie
Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 29 maart
Bij alle corona-informatie die dezer dagen tot ons komt, wordt terecht ook steeds aandacht besteed aan al die artsen en zorgpersoneel, die dag en nacht in touw zijn, om de ziekte te beteugelen en patiënten zo goed mogelijk bij te staan. Enkele weken voor het uitbreken van de crisis was ik – om een heel andere reden – ook plotseling aangewezen op de zorg en het deskundig handelen van mannen en vrouwen in onze gezondheidszorg.
Wat volgt is een inkijkje, gebaseerd op eigen ervaring.
Het kan verkeren
