Nao de Hòmmis van zondag 1 januari
Het loopt op deze zondagmorgen anders als anders in het café. Maar daarvoor is het natuurlijk ook Nieuwjaarsdag. Men gaat bij elkaar langs of staat even in groepjes bij elkaar te praten om elkaar een Gelukkig, een Goed of een Zalig Nieuwjaar toe te wensen. Hier en daar wordt daarbij al het eerste glas geheven.
Piet: Ons Bertha stond erop – toen ik vanmorgen vertrok – dat ik jullie ook namens haar een Zalig Nieuwjaar zou wensen. Bij deze, jongens! Ze hoopt voor ons dat er nog vele zondagen mogen volgen dat we samen kunnen kaarten. En het eerste ‘rondje’ vandaag is voor haar rekening. Wim, doe er hier eentje van ons Bertha!
Cor: Met zo’n vrouw maak je je vrienden blij Wim. We zullen vanmorgen ‘aanstoten’ op de gezondheid van het thuisfront. En ik denk in de geest van Bertha te handelen als ik de volgende borrel voor rekening van ons Mien laat komen.
Lins: Jongens laat ons nu al een goed voornemen maken voor volgend jaar. We nemen dan op Nieuwjaarsdag onze vrouwen mee naar het café. Kunnen die lekker buurten en wij intussen toch kaarten. Bovendien komt het dan niet zo nauw, hoe laat we thuis zijn.
Piet: Als we dan ’s middags ook de kinderen en kleinkinderen hier op aan laten komen, kunnen we het zo laat maken als we willen. Maken we er een jaarlijkse reünie van.
Jo: Ik geloof dat we nog nooit zo eensgezind zijn geweest als vanmorgen. Laten we het goeie voornemen maken, om dit het hele jaar vol te houden. En nou de eerste borrel op de gezondheid van Bertha, Mien, Truus en ons Jet. Proost!
======================================================
Jan: Ik vond de wereldleiders – en wat daar voor doorgaat – dit jaar opmerkelijk eensgezind in hun kersttoespraken. ”Samen de problemen oplossen, ons niet ingraven in ons eigen gelijk en we moeten ervoor zorgen dat angst, woede en geweld geen einddoelen worden”.
Lei: Mij viel ook op dat ze eigenlijk een beroep deden op ieder van ons. Iedereen moet een steentje bijdragen aan de vrede, veraf en dichtbij. En vooral ook elkaar de ruimte geven, respect tonen voor elkaar.
Wim: Mij is in ieder geval wel duidelijk dat we niet verder komen met elkaar afzeiken, de maat nemen en beledigen. En daar zouden al die politici eens het goeie voorbeeld in moeten geven. De ruimte die ze opeisen voor hun eigen mening zouden ze ook aan de ander moeten geven en van daaruit samen tot oplossingen komen.
Niek: En dat geldt dan niet alleen voor landen ver van ons vandaan, maar ook in ons eigen landje.
Jan: Als ‘die mèn van nao de Hòmmis’ nu eens goed opschreven wat wij hier zoal vertellen, zou dat een beginnetje kunnen zijn. Ik zie het al voor me dat op het Binnenhof, in het Witte Huis en het Kremlin en natuurlijk ook bij de Curie in het Vaticaan vanaf nou elke zondag ‘Nao de Hòmmis’ gelezen wordt.
Lei: Wereldvrede die begint bij het verspreiden van ‘een stukske Peelgeluk’…
Wiel: Hoewel ik het liefst zou hebben dat we morgen weer een eigen ‘Mééls Weekbericht’ hadden , zie ik toch ook wel vaker mooie dingen in die nieuwe blaadjes “Hallo’ en ‘1 Peel en Maas’. Hallo plaatst vaak aardige stukken over mensen die zich in de gemeenschap extra verdienstelijk maken.
Sjef: Jij doelt natuurlijk op dat stuk over Mia en Jan Gielen en hun verdiensten – nu al zo’n 50 jaar ‘voor de voetbalclub. Wat Noor Verstappen voor de Volleybalclub was, zijn die twee voor RKMSV. Ook die twee pakken werkelijk alles aan, wat in zo’n club moet gebeuren.
Jan: Ik denk dat er in veel clubs van dit soort mensen rondlopen. Op de ene plek wat meer op de voorgrond en bij de andere club meer achter de schermen. Maar één ding mag duidelijk zijn: Verenigingen kunnen niet zonder dit soort mensen
