Nao de Hòmmis

Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.

Nao de Hòmmis van zondag 10 februari

Ger: Het kon vorige week niet op met het hoog bezoek in ons dorp. Zaterdag o.a. deputé Hubert Mackus en een paar dagen eerder de minister van Zorg Hugo de Jonge.
Jo: Die Mackus had wel te voet kunnen komen. Ik hoorde dat die Hubert bij droog weer te voet had willen komen; Ospel is dan ook zowat langs de deur. Voor de minister lag dat heel anders, die moest uit de Randstad komen. Wel leuk dat die laatste in het Zorgcentrum ook een gesprek had met een van de bewoners: Jack Heeskens die sinds kort een plekje heeft gekregen in een van de aanleunwoningen, dicht bij zijn Anneke.
Thei: Vooral als je partner daar is opgenomen is zo’n aanleunwoning toch een zegen en gelukkig gaan er nog wat bij komen.
Ger: Ik begreep dat de minister zich ook uitvoerig heeft laten informeren over de nieuwe zorg die Sint Jozef gaat invoeren en de wensen die er op dat punt bij de leiding leven.
Jo: Ik heb de indruk dat als er verkiezingen naderen ministers meer op werkbezoek zijn als op hun ministerie en dat geldt natuurlijk ook voor die de Jonge.
Thei: We hebben um in ieder geval in ons dorp gehad! Hoewel ‘liever eindelijk eens de echte Um als deze um’.

===============================================

Lei: De bijeenkomst van het Kindcentrum – school, opvang enz. bij elkaar – was druk bezocht, hoorde ik van mijn schoondochter. Veel positieve reacties, maar er moet natuurlijk nog aardig verder gedacht en gepraat worden, voordat de kogel door de kerk is.
Cor: Drukke tijden voor Frits Berben. Als lid van het kerkbestuur is hij belast met de zaken rond de renovatie van onze kerk, maar hij is ook voorzitter van het Méélse schoolbestuur. Dus dat Kindcentrum ligt ook bij Frits op het bordje. Benieuwd trouwens wie te zijner tijd dat nieuwe gebouw komt openen.
Koen: Dat moet wel iemand zijn die hoog in de boom of op de apenrots zit. Veertig jaar geleden toen de Mavo in dat huidige gebouw van de basisschool geopend werd, kwam niemand minder dan Minister-President van Agt ervoor naar Meijel afzakken.
Lei: Koning Willem-Alexander hoeft niet zo direct, van mij mag hij zijn vrouw sturen. Zou voor ons dorp mooi passen na het laatste koninklijke bezoek van Beatrix in 1986. Al hoeft ze niet – net als in ’86 Beatrix – de hele familie mee te brengen.
Piet: En ik weet ook al een mooi passend cadeautje. Peter Daniëls van de stichting ‘Pròt Mèr Mééls’ mag haar dan het Nééj Mééls Woordenboe:k overhandigen.
Cor: Zo makkelijk valt hem die eer niet te beurt denk ik. Daarvoor zijn wel meer kapers op de kust. Wat dacht je bijvoorbeeld van Joost Stemkens?
Lei: Laat die twee dan maar opletten. Voor ze er erg in hebben gaat de keplaon met de eer strijken. Dan gaat ook hier weer dat oude gezegde op: ‘Waar er twee vechten om het been, loopt de derde er mee heen!

===============================================

Jan: Zaterdag toen het startschot voor de renovatie van ‘onze kathedraal’ had geklonken stonden we na afloop – bij ‘un tas koffie’- nog wat na te praten. Francien Schers kwam toen met het spontane idee voor een nieuwe financiële actie.
Lins: Dan vertel maar eens gauw wat er uit die koker van Francien kwam.
Jan: Dat ga ik jullie vertellen. Francien stelt voor om de oude leien van het gebouw in de verkoop te doen. Niet zomaar. Die worden door Méélse kunstenaars beschilderd en gaan de verkoop in. Minimumprijs 40 euro en de opbrengst gaat natuurlijk naar de kerk. Er ontstond ook al spontaan een leus voor de actie: ‘Met jouw hulp lei(d)t het niks om te renoveren. Voor iemand die uiteindelijk maar de helft van de prijs wil betalen, luidt de leus: ‘Gij lijdt dur nie veul van …
Wim: Je zou voor iemand die er een tuinhuisje of ‘unne sjóp’ mee wil beleggen – onbeschilderd natuurlijk – voor zo’n lei ook een paar euro kunnen vragen. Wel zelf afhalen natuurlijk.
Niek: En leien waar een stuk vanaf is, natuurlijk voor een fooi; twee voor inne euro. Raak je die rommel ook kwijt.
Jan: Als de kunstschilders het niet bijgewerkt krijgen weet ik nog wel een alternatief. Twintig euro voor elke lei die Frits Berben u persoonlijk komt brengen. De leien zijn door Frits met een mooi ‘wit kritje’ voorzien van zijn handtekening. Wil je dat niet betalen: Joost Stemkens doet het voor de helft van die prijs!
Lins: Jongens hou nou op. Ik zou ze proberen in één keer te verkopen. Mij lijkt 20.000 euro een heel redelijke vraagprijs. Jullie hebben geen idee hoeveel gerei je daarvoor krijgt. In de advertentie er wel bij zetten dat de koper ze zélf van het dak moet halen. Voor een echte liefhebben kan dat de pret niet drukken!
Jan: En de pret van ons ook niet…

===============================================

Bart: Zo, Johan Kessels van de bakkerij in de Kerstraat hangt de ovenwanten ook definitief aan de kapstok. Hij draagt de ovenschep na dertig jaar over aan Dennis Verlinden die al meer als 20 jaar bij hem werkt. En de vrouw van Dennis, Tamara, gaat de winkel bestieren.
Wiel: In ieder geval fijn dat zo’n kwaliteitsbakkerij voor ons dorp behouden blijft. Ze komen al gelijk met een bijzonder Vastelaovesgebak: de Kieveloeëtekraker, waarvan een gedeelte van de opbrengst naar de Kieveloeët gaat.
Jan: Ik weet dat keplaon er ook altijd in de winkel komt. Die moet dan maar eens met Tamara praten over een speciaal ‘kéérekeflaaj’, zolang als ze met de renovatie van de kerk bezig zijn.
Bart: Dat idee zou ze samen met keplaon Roger kunnen uitwerken. Met hem heb je een echte vlaaienkenner in huis. Die kun je midden in de nacht nog wakker maken voor een lekker stuk flaaj. Zeker als dat dan ook nog eens echte ‘Méélse kéérekeflaaj’ is.