Sóndese koost van zondag 10 september 2023
Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!
Geen kouwe kermis
Linda: Eindelijk, vakantiegevoel!
Monique: Ik dacht dat jullie vakantie er alweer op zat?!
Linda: Ik heb ook geen vrij, maar met zo’n weer, voelt het wel als vakantie. Eigenlijk als een soort cadeautje. En zeker afgelopen weekend met de kermis. Fijn voor de kinderen, fijn voor de mensen op de terrasjes en fijn voor de ondernemers.
Monique: Ja, er is weer goed geld uitgegeven. Het leek wel alsof het niet op kon. Poeh, ik schrok er wel van, wat een ticket tegenwoordig kost.
Linda: Ja oké, maar vraag de exploitant maar eens wat ie allemaal aan kosten heeft. Dan moet ie toch hard werken voor zijn centen.
Monique: Dat is vast wel zo, maar ga met een gezin met 3 kinderen maar eens een uurtje naar de kermis.
Linda: Drie? Is er iets wat je me moet vertellen, Monique?
Monique: Ja nee! Bij wijze van spreken, natuurlijk. Wij houden het gewoon bij twee. Moet er niet aan denken, dat ik er nu nog een bij zou krijgen.
Linda: Vanwege de kosten?
Monique: Nee, de slapeloze nachten! Ik kan er wel aan wennen, dat we die alleen nog maar hebben, als we zelf te diep in het glaasje hebben gekeken en niet om een kindje te laten drinken.
Linda: Jaja, kinderen, je zult ze maar hebben! Het lijkt me soms best lastig om ze op te voeden. Weet je, je weet zelf heus wel wat je belangrijk vindt om ze mee te geven, maar de omgeving bepaalt natuurlijk ook mee. Ik denk dan:’ ik bepaal zelf wel of ik merkkleding voor ze koop of niet’, maar als ik jou soms hoor, is dat niet altijd zo zwart, wit.
Monique: Nee, echt niet. Neem nu het voorjaar, met de gala´s van de examinasten. Al die jongens en meiden in de sjiekste jurken en pakken in nóg sjiekere auto’s. Hartstikke mooi natuurlijk, maar als je je beseft hoeveel stille armoede er is, hoeveel kinderen al hun hele schoolperiode erbij proberen te horen of gepest worden, omdat ze de verkeerde schoenen dragen, maar éénmaal op vakantie gaan en dan niet eens buiten Europa. En dat die verschillen op zo’n laatste dag dan nog eens zo tentoongesteld en erin gewreven moeten worden, dat vind ik erg. Op één van die gala’s werd zelfs het merk van de auto omgeroepen, voordat de namen van de kinderen aan bod kwamen. En dan het dilemma. Doen we mee of niet. Gun ik mijn kind dat gloriemomentje of is het een principekwestie, míjn principekwestie.
Linda: En , wat heb je gedaan?
Monique: Ik dacht:’choose your battles’, en ben deze ronde met ‘de kudde’ meegegaan. Maar niet ‘over the top’. Gewoon, een C&A pak en een geleende auto.
Linda: En zo kan het met de kermis toch ook! Keuzes maken.
Monique: Ja, zo denk jij erover en zo denk ik erover. Maar de groepsdruk onder jongeren is verschrikkelijk. Wij vonden het vroeger helemaal top, als we in de vakantie óp vakantie gingen. Alleen dát al, dat het niet vanzelfsprekend was. Dus als je ging was je al de koning te rijk. Spelletjes doen in de auto ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’, en 10 km verderop nog steeds raden. Onderweg op een parkeerplaats je zelfgesmeerde broodjes eten. De hele weg kletsen, totdat we over de grens met Duitsland waren, dan waren we stil.
Linda: Hoezo dat?
Monique: Omdat we in Duitsland waren! Wij dachten dat je dan Duits moest praten, ook in de auto. Ja, en dát konden we nog niet.
Linda: Oh nee, geweldig!
Monique: En dan, met regen in het tentje op de camping. Er was zelfs een dag dat het zó onweerde dat mijn moeder ons in de auto zette, dat was veiliger. Superspannend natuurlijk. Tegenwoordig willen de kids voor een beetje spanning minstens een midweek naar Eurodisney.
Linda: Zeg moederke, ga je nu zeggen, dat vroeger alles beter was?
Monique: Nee, zeker niet. Maar er zijn wel andere uitdagingen, en die zijn niet per sé makkelijker dan die van toen.
Linda: Wat doen we? Zit een lekkere ijskoffie er nog aan, of heb je je spaarvarken helemaal leeggeknepen met de kermis?
Monique: Och gekkie, dat valt allemaal wel mee. Maar nee, ik ga vandaag niet met je mee. Ik heb Peter beloofd dat we zo naar de motorcross gaan. Dus ik pak me daar een beker koffie en een lekkere kleffe frikandel. Héérlijk, met zand ertussen!
Linda: Wat je heerlijk noemt. Veel plezier. We zien ons volgende week weer.
