‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Een kaarsje aansteken
Heel vroeger speelden vuur en licht vooral een rol om het kwade (duivels, demonen of boze geesten) te verdrijven. Later wordt in vele culturen het aansteken van een kaars gezien als een symbool van hoop, aandenken of herinnering. Met Allerzielen zien we ook op ons parochiekerkhof bij vele graven een kaarsje branden. Kaarslicht blijft voor vele mensen ook iets magisch houden, een symbool van liefde, licht en warmte.
En ook nu nog lopen veel mensen, als ze tijdens de vakantie de natuur intrekken en ze komen onderweg bij een kapel, even naar binnen om een kaarsje op te steken. Jacqueline en haar zus deden op onze vele bergwandelingen in Oostenrijk niet anders. Vaak werd er zelfs een eindje voor om gelopen.
Tegenwoordig heeft de kaars voor veel mensen een nieuwe betekenis gekregen: die van de romantische sfeermaker. Kaarsen in allerlei kleuren, stijlen, maten en geuren voor in elke ruimte in huis: van woon- tot badkamer. Ja, ja, ook als het om zo iets eenvoudigs gaat als een kaarsje weten tuincentra en sjieke interieurzaken ons (en onze portemonnee) met uitgekiende reclamecampagnes te vinden.
Maar gelukkig is het oude gevoel bij een kaarsje opsteken nog niet helemaal verdwenen. Je ziet het in de gedachteniskapel achter in onze kerk en in de Mariakapel aan de andere zijde. Nu de examentijd weer aanbreekt, zijn er weer jongeren, die voordat ze met fiets of bus naar hun school vertrekken, nog gauw even een kaarsje komen opsteken bij Maria. Misschien heeft oma het hun wel in ’t oor gefluisterd. Nog altijd een mooie manier om een oud gebruik in ere te houden, denk ik dan. Baat het niet, dan schaadt het niet!
Zelf heb ik een nieuw plekje gevonden. Sinds we weer in Meijel wonen, loop ik vaak via het kerkhof richting de Kerkstraat. En op de terugweg doe ik sinds Allerheiligen vorig jaar dan vaker de nieuwe Mariagrot op het kerkhof aan. Even een kaarsje opsteken. Gewoon, een klein gebaar. Net als vroeger op onze bergwandelingen in de Alpen. Oh ja, “en baat het niet, dan schaadt het niet” zei mijn schoonmoeder vroeger altijd.
Mat
