‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Blokfluit
Het lijkt er sterk op dat de ‘good-old’ blokfluit, een come-back is aan het maken.
Tja, en dan denk je met weemoed aan dat houten, vertrouwde instrument.
Met de wat hoekige naam: blok-fluit. Er moet dan ook veel geoefend worden
(‘geblokt’).
Ik weet nog dat mijn neef blokfluitles kreeg op de lagere school.
Daar gniffelden we een beetje om, maar als hij driftig aan het oefenen was, zong ik dolgraag mee terwijl opa soms zorgde voor de ‘backing vocals’:
“daar was ’n sneeuwwit vogeltje.. daar was ’n sneeuwwit vogeltje..
al op ’n stekendorentje- din-don-deine.. al op ’n stekendorentje din-don-don ..”
De muzikale reikwijdte van de blokfluit gaat natuurlijk veel verder, dan het vaak nog wat houterige kinder-repertoire. Er is de blokfluit, bij Bach en Händel.
Maar ook de blokfluitsolo bij The Beatles. En de polonaise kan worden gelopen op de legendarische klanken van ‘Una Paloma Blanca’ van de George Baker Selection.
Alle jaren, zijn communicanten in Meijel ook tijdens de viering op de blokfluit blijven spelen. Steeds een vertederend moment, dat spontaan tot applaus uitnodigt bij het horen van doorzettingsvermogen, en talent.
Waarvan je inschat dat het later in de dorpsgemeenschap, ergens nog wel eens zal terugklinken. Bijvoorbeeld heel binnenkort in Meijel, bij het Rockfonische Drama ‘Ik ben Alexander’ in d’n Binger. Van, Bertine…
Roger
