‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
‘Streek-ment’
‘n One-liner; een State-ment.
Of: een ‘streek-ment’…
Ik kan me voorstellen, dat het laatste woord in het bovenste rijtje nog wat onbekend in de oren klinkt: ‘Streek-ment’. Dat snap ik. Maar dan is het naast die bovenste 2 Engelse leen-woorden, mijn persoonlijke inzending aan Ton den Boon: Woordenboekmaker en uitgever bij Van Dale (van, de Dikke).
Streek-ment:
Zoals écht schrijven: steeds maar weer schrappen en nog eens schrappen is, zo voelt het écht nieuws vergaren door de geïnteresseerd lezer tegenwoordig als: schrapen. Kernachtig een punt maken in de discussie, is iets heel anders dan een punt zetten achter de mening van anderen. Met één streek van de pen onder een verordening, of door één regel naar alle streken van de wereld door te zenden (Twitteren) via de smartphone. Dat komt, omdat de belangstellingsboog van de lezer -zo zeggen zij- steeds korter is; dus daar moet de berichtgeving blijkbaar maar op aangepast worden ?? Dat vind ikzelf een rare streek. Einde bericht …
Streek-ment:
Waar: géén nieuws, wordt verondersteld goed nieuws te zijn: daar is góed nieuws, nog nauwelijks nieuws. En dat Échte nieuws, is toch juist vaak wel op te schrijven met een minimum aan woordverspilling. Het wordt bij de nieuwsbronnen doorgestreken evengoed, zo vaak …
Maar: door ons eigen lokale Streek-nieuws te blijven projecteren op nationale, of internationale gebeurtenissen –zoals op onze eigen weblog- wordt het kleine door het gróte gerelativeerd; Én … omgekeerd!!
Dát: is mijn ‘streek-ment’ voor deze Column…
Roger
