week 37-2021: Herfst (door Roger)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Er waren jaren, dat ik te laat was;
Dan waren de bomen al kaal.
Alleen aan de boom-confetti op de grond was dan nog te zien,
dat daar weer een waar storm-feest was geweest.
Dit jaar, was ik te vroeg.
Liep ik met Meijel Kermis door een rustig loofbos.
Heel mooi, maar saai;
Bomen, nog in afwachting.
Lieve Herfst, je komt er nu aan.
Met Braverikken, onder de bomen:
Groen bebladerd,
maar met een grote variatie:
olijf-groen, gras-groen, salie-groen,
saai-groen, hard-groen, en ook een plechtig soort groen,
kerst-groen, en eucalyptus-groen.
En daartussen, de Uitbundige bomen;
ze zwieren naar alle kanten:
Rood, oranje, bruin;
Hoog-blond, koren-blond, vlas-blond.
Alleen de Herfst kan zo uitbundig, zo vol overgave,
zo overweldigend, de Zomer verleiden tot afscheid nemen.
Troostend.
Geen seizoen zo troostend als de Herfst;
Ondanks het vroeger donker worden ‘s avonds.
En met de geur, van versterven in de lucht.
De Zomer is de puber onder de seizoenen.
Wil ons doen geloven, dat alles eeuwig zal duren.
Maar de Zomer biedt geen beschutting.
Niet aan de dieren in de wei, en niet aan ons mensen.
In de Zomer verbrandden bossen, en worden huisdieren daar
alleen gelaten .
En verlaten velen hun huis, om ergens anders
het topseizoen te vieren.
Alles is eindig, maar alles gaat ook door.
Elke struik, elke boom, heeft alweer de belofte van nieuw leven in zich,
van een nieuwe Lente.
En dan na het wandelen weer fijn, naar huis.
Deuren dicht, verwarming straks weer aan.
Op 21 december, gaan de dagen alweer lengen.
Jammer, soms..
Roger
Cato
Mooi verhaal, bezinning. De volgende tekst sluit daar bij aan, de seizoenen, leven en dood, de cirkel…
De cirkel van het leven
elk sterk groen blaadje,
geeft zich over aan de herfst.
om te veranderen tot het sterft,
voor een hele nieuwe wereld.
elk blaadje groener dan groen,
verandert in een kleurrijk geheel.
verandering na verandering, is te veel.
om te blijven hangen.
elk kleurrijk blaadje
moet zijn stam verlaten.
maar niemand heeft in de gaten,
wat het staat te wachten.
elk blaadje warm en mooi,
blijft telkens twijfelend zweven.
voordat het zich kan geven
aan de kille koude grond.
elk bruin somber blaadje
kent de zin van het bestaan
tot aan ‘t binnenste vergaan
voor de lente die zal komen
elk blaadje dat vergaat,
is bereid zichzelf te geven
voor een ander nieuw leven
maar eerst is er de koude winter
elk blaadje van welke boom dan ook
weet van te voren dat het sterft
winter, lente, zomer, herfst
de cirkel van het leven!