‘Vanuit de zijbeuk’

week 37-2021: Herfst  (door Roger)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Er waren jaren, dat ik te laat was;
Dan waren de bomen al kaal.
Alleen aan de boom-confetti op de grond was dan nog te zien,
dat daar weer een waar storm-feest was geweest.

Dit jaar, was ik te vroeg.
Liep ik met Meijel Kermis door een rustig loofbos.
Heel mooi, maar saai;
Bomen, nog in afwachting.

Lieve Herfst, je komt er nu aan.
Met Braverikken, onder de bomen:
Groen bebladerd,
maar met een grote variatie:
olijf-groen, gras-groen, salie-groen,
saai-groen, hard-groen, en ook een plechtig soort groen,
kerst-groen, en eucalyptus-groen.

En daartussen, de Uitbundige bomen;
ze zwieren naar alle kanten:
Rood, oranje, bruin;
Hoog-blond, koren-blond, vlas-blond.

Alleen de Herfst kan zo uitbundig, zo vol overgave,
zo overweldigend, de Zomer verleiden tot afscheid nemen.

Troostend.
Geen seizoen zo troostend als de Herfst;
Ondanks het vroeger donker worden ‘s avonds.
En met de geur, van versterven in de lucht.

De Zomer is de puber onder de seizoenen.
Wil ons doen geloven, dat alles eeuwig zal duren.
Maar de Zomer biedt geen beschutting.
Niet aan de dieren in de wei, en niet aan ons mensen.
In de Zomer verbrandden bossen, en worden huisdieren daar
alleen gelaten .
En verlaten velen hun huis, om ergens anders
het topseizoen te vieren.

Alles is eindig, maar alles gaat ook door.
Elke struik, elke boom, heeft alweer de belofte van nieuw leven in zich,
van een nieuwe Lente.
En dan na het wandelen weer fijn, naar huis.
Deuren dicht, verwarming straks weer aan.

Op 21 december, gaan de dagen alweer lengen.
Jammer, soms..

Roger