‘Vanuit de zijbeuk’

week 02-2022: ‘Dorpsomroeper van het evangelie’ (door Mat)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

*************************************

 

Ongetwijfeld heeft u dat ook wel eens: Iemand trekt telkens je aandacht, hoewel je er verder niets mee hebt. Zo iemand is voor mij het voormalig EO – boegbeeld Andries Knevel. Voormalig, want Andries (69) kreeg onlangs van de EO-leiding te horen, dat het  over en uit was. Als je niet van zins bent vroeg of laat zelf aan je stutten te trekken, is dat een lot dat iedereen wacht. De ‘krullenjongen’ natuurlijk het eerst, maar uiteindelijk ook het ‘gezicht’. Met één groot verschil natuurlijk. De ‘krullenjongen’ verdwijnt weer even onzichtbaar achter de coulissen als bij zijn binnenkomst. Bij ‘het gezicht’ worden bij diens vertrek nog eenmaal alle spotlights op hem of haar gericht. Overigens gaat het bij ‘gezichten’ nog altijd vele malen vaker om een ‘hem’, dan een ‘haar’. Ook bij Andries waren die spotlights bij zijn afscheid nog eenmaal vol op hem gericht. Vriend en vijand wilde hem nog een laatste maal bevragen. Ook de Volkskrant. Die pakte in haar kerstnummer uit met een groot interview onder de titel: ‘Dorpsomroeper van het Evangelie’. Een mooi gevonden ‘krantenkop’, als u het mij vraagt. Ik leen hem hier dan ook maar even voor deze column, temeer omdat we ons – als redactie van de weblog – ook wel een beetje zien als dorpsomroepers.
Dorpsomroeper Andries is in de loop der jaren over een aantal zaken toch wel behoorlijk anders gaan denken, blijkt uit het artikel. Zo sprak hij zich onlangs – hoewel afkomstig uit behoudende protestantse kring – duidelijk uit vóór vaccineren. Het gébod tot naastenliefde moest volgens Knevel zwaarder wegen dan het vérbod om medicijnen te gebruiken als je niet ziek bent. En dus: ‘vaccineren om de naaste te helpen.’ Het leidde tot woedende reacties uit eigen kring, zo lezen we in het artikel.
Nog meer stof deed hij in die kringen echter opwaaien, toen hij in 2005 verklaarde afstand te nemen van het scheppingsverhaal, dat zegt dat de aarde in zes dagen geschapen is. Met pek besmeurd de EO-studio’s uitgejaagd worden, bleef hem nog net bespaard. Het bleef hem ook bespaard, toen hij vier jaar later nog een stap verder ging en voor de camera’s een verklaring ondertekende waarin hij zei helemaal niet letterlijk in dat scheppingsverhaal te geloven en dat het misschien wel zo was, dat Darwin met zijn evolutieleer het bij het rechte eind kon hebben. Hij betuigde zelfs spijt over eerdere uitspraken op dit punt, waarmee hij zijn kinderen en kijkers op een dwaalspoor had gebracht. Ook vertelde hij de interviewer dat hij nu – in tegenstelling tot vroeger – het idee achter zich heeft gelaten, dat de vrouw niet thuishoort in het ambt van dominee. Drongen deze vooruitstrevende opvattingen van Andries ook maar eens dieper door in de beleidscircuits van onze katholieke kerk, denk ik dan.
En na een bezoek aan Auschwitz plaatste hij vraagtekens bij de verklaring, dat God de mens de vrije wil heeft gegeven om goede dingen te doen of niet. Gaat dat niet te ver, zou ingrijpen van God hier niet gerechtvaardigd zijn geweest, lezen we nu in het artikel. En die vragen kun je ook plaatsen bij het natuurlijke kwaad, zoals bijv. aardbevingen of ziektes. Daar heeft het christelijke geloof geen sluitende verklaring voor, aldus Andries.
Ik zei aan het begin van dit stukje dat ik helemaal niets met deze Andries had. Dat moet ik nu toch wel corrigeren. Déze ‘stukskessjriever van de parochieweblog’ zit toch wel met een heleboel vergelijkbare vragen en opvattingen, net als die Dorpsomroeper van het Evangelie.

Mat

 

loader