week 52-2022: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Beste wensen in ‘zwaar weer’
De beste wensen overbrengen. Het is een aloud gebruik rond Nieuwjaar. Bij mensen die je rond die dagen niet persoonlijk ontmoet, maken velen van ons daarvoor gebruik van de Nieuwjaarskaart, die nog steeds in vele variaties en prijsklassen wordt aangeboden. In dit digitale tijdperk heeft nog een andere manier haar intrede gedaan, die de klassieke kaart waarschijnlijk gaat overvleugelen. Met één druk op de PC-knop je hele adressenbestand van deze ‘wens’ voorzien. Het wordt dan wel erg onpersoonlijk, maar ook hier geldt blijkbaar, dat het gemak de mens dient.
Het meest intens zijn we – ook als het om de nieuwjaarswens gaat – betrokken bij de mensen, die het dichtst bij ons staan: de eigen partner, kinderen, ouders, broers en zussen. Dit gaat ook nog op voor goede vrienden, maar daarna wordt de betrokkenheid al snel minder. De wens wordt oppervlakkiger en algemener.
Dit gold ook voor de Nieuwjaarsrecepties die ik me uit mijn werkzame leven herinner. Bijvoorbeeld, die van de eigen organisatie, waar ik voor werkte, maar ook van bijv. het Provinciebestuur en – heel vroeger – die van het bisdom. Al bij al vaak vrij oppervlakkige bezigheden. Een handje hier, een kusje daar en na een paar woorden door naar de volgende. Als regel eindigde zo’n ‘rondgang’ in een vertrouwd groepje, waar we ons een drankje goed lieten smaken. Die ‘receptietijden’ liggen overigens al heel wat jaren achter me. In familiekring – zowel die van mij als van Jacqueline – houden we wel nog steeds de Nieuwjaarsborrel in ere. Een aangename bezigheid, waarbij – met het klimmen der jaren – het elkaar toewensen van een goede gezondheid steeds meer nadruk krijgt.
Als fervent volger van het dagelijkse nieuws dreigt dit laatste momenteel overvleugeld te worden door ‘de toestand in de wereld’. Een groot scala aan problemen dient zich aan. Met de oorlog in de Oekraïne komt het monster van ‘dood en verderf’ steeds dichterbij. Maar niet alleen die oorlog zorgt voor toenemende onzekerheid. Er zijn grote problemen met de energievoorziening. Ook de problemen rond stikstof, de volkshuisvesting, klimaatverandering en de sterke toename van het aantal asielverzoeken vragen aandacht én oplossingen. Dit alles baart vele mensen terecht grote zorgen. Anderzijds moeten we er ook vertrouwen in hebben, dat we ook ditmaal de problemen de baas worden.
Alléén maar kritiek uiten op de mensen, die de eerste verantwoordelijkheid dragen om in al deze processen het tij te doen keren, brengen ons geen stap verder.
Behoud van vertrouwen en samen – in kleine en grote verbanden – oplossingen een stapje dichterbij brengen, wens ik u en mezelf voor 2023 van harte toe!
Mat
