‘Vanuit de zijbeuk’

week 02-2023: (door Mat)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Ode aan de zorg

Oudejaarsdag opende mijn krant op pagina twee en drie met een artikel, dat alleen al vanwege de ‘kop’ geen lezer heeft kunnen missen:’Dokter Patrick neemt na zijn dood het laatste woord’. Het artikel dat volgt, verhaalt over de brief, die de Beeselse huisarts Patrick Albert een paar dagen voor zijn dood schrijft, waarin hij een ode brengt aan ‘De Engelen van de Zorg’. Hij vraagt zijn vrouw Monique deze brief na zijn dood te openbaren.
‘Daar zit je dan. Je gaat dood. Je bent bang voor de pijn en bang om te stikken. Inmiddels komt er echter ook rust en berusting en vooral een gevoel van dankbaarheid. De afgelopen weken heb ik zoveel zorg en liefde ervaren, dat ik het bijna niet bevatten kan. En dáár wil de dokter het na zijn dood nog graag over hebben. Vooral die vermaledijde zorgmanagers, politici en zorgverzekeraars moeten van dokter Patrick weten, hoe belangrijk die ‘handen aan het bed’ zijn. Onze dokter ervaart het nu zelf op zijn sterfbed. Al die liefdevolle zorg maakt, dat hij zich in die laatste fase van het leven veilig en geborgen voelt. Het dringt zijn eigen rol als arts naar de achtergrond.HHet is allemaal leuk en aardig, wat wij dokters doen, maar zij doen het échte werk, zij helpen je door de onderzoeken en behandelingen heen. Koester deze zorg, bescherm ze tegen de managers, die enkel en alleen op ‘efficiency’ sturen. Zorg is geen productieproces”.
Uit het verhaal van zijn vrouw en dochters blijkt duidelijk, dat deze huisarts zich praktisch zijn hele leven verzet heeft tegen de marktwerking in de zorg. Hij was een groot pleitbezorger voor invoering van het zgn. Zorgfonds. Een fonds, dat zonder eigen risico voor iedereen de basiszorg regelt.”Een beschaafd land” zo zegt dokter Patrick “laat ouderen en zwakkeren niet aan hun lot over”. Hij maakte deze opvatting aan iedereen duidelijk; ook aan degenen die het niet wilden horen. En dit dus ook nog ná zijn dood.
Hij wilde met zijn brief het vak van verpleging en verzorging nog eenmaal in de schijnwerpers plaatsen, want hij was bang dat er een moment komt, dat niemand meer in de zorg wil komen werken door enerzijds de hoge werkdruk en anderzijds de lage lonen.
Ook velen van ons hebben al één of meerdere keren mogen ervaren, hoe belangrijk die zorgzame en liefdevolle handen aan je bed zijn in situaties, waarin je daarop bent aangewezen. Je zou al die zorgmanagers, politici en zorgverzekeraars bijna gunnen, dat ook zij snel in de situatie geraken, waarin ze op deze zorgzame, liefdevolle handen zijn aangewezen. Dan zou die ‘Ode aan de Zorg’ van deze dappere Beeselse huisarts misschien werkelijk effect gaan sorteren.
Dokter Patrick, een man van mijn hart!

Mat