week 04-2023: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Hoge toppen, diepe dalen
Ik las onlangs weer enkele artikelen, waaruit blijkt dat het met nogal wat sporters na hun carrière verkeerd afloopt. Zonder hier nu de socioloog te willen spelen, kan ik me er wel iets bij voorstellen. In die wereldjes – ik denk bijvoorbeeld aan wielrennen, voetbal, tennis en autosport – komen jonge mensen, die nog volop in ontwikkeling zijn extreem in de belangstelling te staan. Ze worden aanbeden en verdienen op jonge leeftijd vaak al enorme bedragen. Als je in andere beroepen zo tussen de 45 en 55 de top van je carrière bereikt, ligt in de sport die carrière vaak al lang achter je. Daar ligt die piek al vaak rond de 25/30 jaar of zelfs nog eerder. Op die leeftijd al onder enorme druk moeten presteren, ga er maar aanstaan! Leven in een bubbel waarin alles gericht is op die prestatie: een bubbel met geheel eigen opvattingen en wetten. En die prestaties weer gekoppeld zijn aan grote zakken met geld en een schare jubelende fans, die hun favoriet adoreren. Vaak zie je dan, dat het voor velen na die carrière maar moeilijk lukt om te aarden in het ‘normale, anonieme leven’. Verslaafd als ze zijn aan de bewonderende blikken van het legioen en de bakken met geld van de sponsoren. Met ‘drank en drugs’ wordt een uitweg gezocht uit een plots ledig bestaan; anderen raken verstrikt in verkeerde milieus en vele huwelijken lopen stuk. En het is helaas geen zeldzaamheid, dat ze zelfs uit het leven stappen. Blijkbaar is voor velen een normaal ‘huisje-boompje-beestje- leven’ niet meer mogelijk. Triest maar waar.
Er gaan steeds meer stemmen op, dat er – net zoals ze door een team van begeleiders naar de top worden gebracht – er een ander team klaar zou moeten staan om hen te begeleiden bij een terugkeer in het gewone leven. Als daar door die eerdergenoemde sponsoren een deel van die overvolle bakken met geld voor gereserveerd zou worden, zou dit voor vele oud-topsporters (en hun gezinnen) een zegen kunnen betekenen. En velen van hen zouden op hun beurt weer prima een weg in het leven kunnen vinden in de begeleiding van nieuwe oud-topsporters, die anders op hun beurt ‘kopje-onder’ gaan. Bijkomend voordeel lijkt me, dat ze zo – zij het op afstand – nog een aantal jaren een band blijven houden met die wereld, die hun zo vele successen heeft gebracht. Als mooi voorbeeld werd in een van de artikelen streekgenoot Frans Maessen genoemd. Maessen, die na een mooie carrière als wielerprof,jeugdige talenten ging begeleiden en nu een succesvolle ploegleider is. En als je die Frans nu ziet en hoort, ‘straalt ’ hij in alles uit, dat hij die gewone dorpsjongen uit Haelen is gebleven. Zo van:doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ja, Frans Maessen, écht een man van m’n hart!
Mat
