week 30-2023: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Gloort er nieuwe hoop aan de horizon?
Vanaf mijn jeugdjaren ben ik een volger van het politieke nieuws. Voordat bij ons thuis de TV zijn intrede deed, was ik voor dit nieuws vooral aangewezen op ‘De Maas-en-Roerbode’ en Hilversum 1 en 2 op de radio. Nadien ging naast krant en radio ook de TV daarin natuurlijk een belangrijke rol spelen en daar zijn de laatste jaren nog enkele Nieuwssites bijgekomen. De laatste weken had ik het er ‘als volger’ maar wat druk mee. En wat voor nieuws! Het begon met het uiteenvallen van het kabinet Rutte IV en vervolgens als een donderslag bij heldere hemel de mededeling van de premier, dat hij stopt als politiek leider van de VVD en zich volledig uit de politiek terug gaat trekken. Een donderslag, die zowel in zijn eigen club als daarbuiten niemand had horen aankomen. Voor- en tegenstanders waren nog lang niet uitgepraat over deze stap, of vicepremier Sigrid Kaag maakte bekend eveneens de politiek vaarwel te zeggen. Weliswaar een niet zo onverwachte stap als die van de ‘boss himself’. Zij en haar gezinsleden hadden immers al meermaals laten blijken de haatmeldingen en zelfs doodsbedreigingen meer dan zat te zijn. En dan leek het wel of anderen nu ook niet achter wilden blijven, dan wel ook de kans schoon zagen om de politieke slangenkuil vaarwel te zeggen. De CDA-ers Wobke Hoekstra (partijleider) en fractievoorzitter Pieter Heerma kondigen eveneens hun vertrek aan, even later gevolgd door Carola Schouten, de vicepremier van de ChristenUnie in Rutte IV. In een week tijd kondigde daarmee de hele top van de regeringspartijen hun vertrek uit de politiek aan! Voor zover mij bekend, ongekend in ons kleine land! En dat kabinet treedt dan af op een moment, dat zoveel belangrijke dossiers dringend om afhandeling vragen. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan die hele toeslagen-affaire en de Groninger ‘gasramp’. Maar ook andere ‘brandende’ kwesties zoals de stikstofcrisis, het asielvraagstuk en de dringend noodzakelijke milieumaatregelen lopen nu opnieuw ontoelaatbare vertraging op. En veronderstel dan eens , dat we na de verkiezingen opnieuw langer dan een jaar moeten wachten, voordat er een nieuw kabinet gevormd is. Het ene deel van de bevolking vindt, dat een kabinet dat in zo’n beslissende periode de handdoek in de ring werpt, geen knip voor de neus waard is, terwijl anderen de vlag willen uithangen, dat het land eindelijk van dit ‘stelletje’ verlost is. Hoe het ook zij, het biedt in ieder geval een kans aan nieuwe, frisse jonge mensen – niet belast met ‘oude politiek’ – om op een, vernieuwende wijze de problemen bij de kop te pakken. Als dan de komende jaren regeringspartijen en oppositie allebei op zoek gaan naar de zaken, die hun binden in plaats van de tegenstellingen uit te vergroten, zouden hier naar mijn gevoel, wel eens onverwachte kansen kunnen liggen voor een oplossingsgerichte nieuwe politiek! En dan zouden mensen over een aantal jaren wel eens kunnen zeggen, dat dit alles een belangrijk, positief keerpunt is geweest in de Nederlandse politiek.
Ik wil met dit stukje absoluut niet de hedendaagse GBJ Hilterman uithangen die vroeger op de zondagmiddag op Hilversum I de toestand in de wereld en het land besprak, maar lucht geven aan een gevoel dat ik breed bespeur.
‘Politiek, kom nu eindelijk eens uit jullie holen, waarin jullie steeds weer je eigen gelijk aanscherpen en zet samen de schouders onder het oplossen van de vele problemen in dit land, die nu eindelijk eens opgelost moeten worden!
Mat
