‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Erbarmelijk
U weet dat de ‘vaste’ columnisten enkele keren per jaar plaats maken voor een zgn. ‘gastencolumn’. Als regel is dat oud-journalist Gerard Kessels van ‘de Limburger’ en – intussen gebruikelijk – op Carnavalszaterdag de Prins van de Kieveloeët.
Vandaag is er wel een heel bijzondere reden om onze plaats af te staan. Op 17 november jl. is Huub Grommen overleden. Huub was de ‘stille kracht’ achter vele parochieactiviteiten en de dragende pijler onder deze weblog. Toen de jongste zoon van Huub – Martijn – aangaf dat hij graag een ‘gaststukje’ wilde schrijven voor deze rubriek, hebben we geen moment getwijfeld. Waarom juist vandaag, wordt bij lezing van zijn column wel duidelijk.
Kapelaan Roger en Mat
De poort
De regelmatige lezers van onze weblog weten, dat wij met enige regelmaat een column van Gerard Kessels plaatsen, die eerder in ‘de Limburger’ is verschenen. Uiteraard met zijn toestemming. Ditmaal willen we u attenderen op de zgn. Gerarduslezing, die Gerard deze herfst heeft uitgesproken in de monumentale kloosterbibliotheek van Wittem. Dit verhaal ‘Opdat de draad niet breekt: van misdienaar tot cultuurkatholiek’, is te lezen en te beluisteren op de website van de Limburger. Ga daarvoor naar: www.delimburger.nl/gerarduslezing .
Gerarduslezing
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Licht
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Advent & Kerstmis
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Probleem!?
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Paus Franciscus, een keuze voor de armen
Streekgenoot Gerard Kessels is – ook na zijn pensionering – als columnist verbonden gebleven aan de Limburger. Hij is de vaste columnist van deze regionale krant op de dinsdag en de vrijdag. Gerard heeft ons enkele jaren geleden toestemming gegeven zo nu en dan een column van zijn hand over te nemen. Ook ditmaal maken we daar graag gebruik van. Gerard laat in deze column zijn typisch eigen licht schijnen over een jaarlijks terugkerende problematiek: de Pieten van Sinterklaas.
Onderpieten
Donderdag jl. was in onze parochiekerk de Uitvaartdienst van Huub Grommen. Huub, die zoveel voor onze parochie en in het bijzonder ook voor onze weblog betekend heeft. Zondag jl. hebben we hieraan in een ‘In memoriam’ al aandacht besteed.
Als een bijzonder eerbetoon aan Huub willen we vandaag de laatste column die hij op 16 juni voor onze weblog schreef, opnieuw plaatsen. Huub voorvoelde toen natuurlijk al het naderende einde en gaf dat in ‘De balans opmaken’, op zijn geheel eigen, karakteristieke wijze weer. Aan het einde van zijn laatste column gaf hij nog een goede raad mee “Mens, hou op met ‘Wichtigmacherei’. Ga blues spelen op een oude accordeon of trek de bergen in en ontdek je zelf.” Ja, het was weer zo’n typische ‘Huub-column’…
De balans opmaken
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Opkomst, neergang
