Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van 11 maart
Lins: Het zou me niks verbazen als Frits Berben binnenkort een heel hoge onderscheiding gaat krijgen.
Jan: Dat doet Frits weinig meer Als oud-prins is hij wel gewend aan het dragen van flink wat eremetaal.
Lins: Nee, ik heb het nu over een onderscheiding die een Carnavalsprins nooit ten deel zal vallen.
Ger: Kom op met je verhaal Lins. Je bent de spanning weer aardig aan het opvoeren.
Lins: Vooruit dan. Op Facebook kwam een filmpje langs van een jaar of acht geleden; toen Méél opging in Peel en Maas. Daarover was destijds veel te doen, zoals jullie weten en er waren er zelfs die dreigden de Heldense brug op te blazen. Op dat filmpje zien we dat het niet bij een dreiging bleef, maar dat de daad écht bij het woord gevoegd zou worden, ware het niet dat onze Frits dat verijdeld heeft. Je ziet in die film hoe ‘onze Frits’, samen met zijn maat kernwethouder Raf Janssen ’s morgens in alle vroegte het opblaastuig ontmanteld heeft. Gelukkig gooiden ze het spul nog net op tijd het kanaal in, anders lagen ze nou allebei op het kerkhof. Voor zo’n onverschrokken daad is echte heldenmoed nodig die vaak beloond wordt met een hele hoge onderscheiding!
Piet: Dan is het nog maar de vraag of onze Frits die onderscheiding krijgt of ‘Heldense Raf, met gelukkig wel Neerkantse roots.
Jan: Dat lossen die twee samen wel op, die maken daar zo een duo-onderscheiding van. Het ene jaar mag Raf daar mee lopen en het jaar daarop Frits.
Lins: Maar dan toch wel graag in de andere volgorde. Eerst Frits en dan Raf.
Ger: Niet te vlot van stapel lopen. Eerst maar eens afwachten of en zo ja, wat het gaat opleveren.
=============================================
Wiel: Dacht ik deze week toch echt even een moment dat de Paus naar Méél kwam.
Thei: Per ongeluk zeker een flés jonge gedronken in plaats van een borreltje.
Wiel: Nee, nee. Ik zal het jullie vertellen. Ik kijk bijna dagelijks op de weblog van de kerk, of die nog nieuws te melden hebben. Staat daar dinsdagavond de kop boven een stuk: ‘Informatiebijeenkomst 19 maart’. En pal onder die kop een prachtige foto van een lachende Paus Franciscus .Die gedachte dat ie naar Meijel zou komen speelde – als gezegd – maar een moment, maar het was toch een vreemde gewaarwording, moet ik zeggen.
Niek: Ik zie het al helemaal voor me. De Paus die zonder dat hele circus van beveiligers ‘incognito’ de kathedraal van de Peel bezoekt. Maakt een korte rondwandeling met kapelaan Roger door onze kerk over de begraafplaats en bidden aansluitend samen de rozenkrans in de Mariakapel
Thei: Daarna drinken ze op de pastorie een tas koffie en Roger heeft natuurlijk gezorgd voor een lekker stukske Méélse vlaai daarbij. Er brand die avond nog heel laat licht op de pastorie. Franciscus bleef slapen, dus die twee hebben heel wat kunnen afpraten. Wat er besproken is, daar zullen we wel nooit achter komen.
Wiel: Dat is nog maar de vraag of we daar nooit achter komen. Ik heb gehoord dat Roger komende zomer naar Rome gaat. Die heeft natuurlijk een uitnodiging voor een tegenbezoekje gekregen. En dan kan het zomaar gebeuren dat hij op zijn beurt Franciscus weer uitnodigt volgend jaar de vastelaovesmis bij te wonen.
Niek: Het is hun allemaal van harte gegund. En wie weet wat het ons dorp nog oplevert als die twee zich goed liggen.
Thei: Dan kan het zo maar gebeuren dat de Méélse kerk na de renovatie écht de status van kathedraal krijgt! Laat ons er daar maar alvast eentje op vatten!
=============================================
Jo: Ik las in de ‘Hallo’ dat er sprake zou zijn van een echte plakoorlog rond de gemeenteraadsverkiezingen. Ik heb niks gemerkt, jullie wel.
Wim: Niks is wel erg veel gezegd. Op het grote aanplakbord op het Alexanderplein zag ik alle koppen van politici over geplakt met affiches van een dansfestijn of iets dergelijks.
Jan: De politiek is dat zelf ook wel schuld. Jarenlang werden om elke vrije lantaarnboom van die borden met affiches bevestigd.. Was er geen ruimte meer, dan gingen ze elkaars koppen over plakken.
Jo: En vaak lieten ze daarna de rommel ook nog weken hangen. Ik heb trouwens de indruk dat nu steeds meer van die giga grote borden langs de weg in zwang komen. Rij maar eens van Meijel naar Panningen.
Wim: En er zullen de komende dagen ook nog wel de nodige folders van alle verschillende clubs in de brievenbus vallen. En met zo’n nee-sticker op de bus ontloop je die echt niet.
Jan: Och jongens een geluk dat het allemaal maar een maandje duurt. Daarna zien of horen we ze weer vier jaar niet, een enkeling daargelaten.