‘Nao de Hòmmis’

Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.

Nao de Hòmmis van 22 oktober

Niek: Voor écht gekke verhalen leg ik mijn oor altijd te luisteren bij mijn schoonzoon. Die is bij de brandweer en daar worden niet alleen branden geblust, kan ik jullie wel zeggen.
Jo: Hoezo? Is er weer ergens een varken of koe in een gierput gevallen?
Niek: Nee. Ditmaal was een hond op de Katsberg in een duiker klem komen zitten. Een paar meiden hoorden het gejank gehoord en sloegen alarm, waarna de brandweer moest aantreden om het dier uit die duiker te krijgen.
Wim: Dan mag je toch wel met enig recht van een domme hond spreken. Wie kruipt er nou in een buis waarin hij niet meer vooruit of achteruit kan.
Jo: Die hond zal wel als een kip zonder kop achter een konijn zijn aangerend en gedacht hebben “Waar broer konijn door kan, kan deze jongen ook door. ”Mooi niet dus.
Niek: Het was al met al een heel gedoe. Eerst de buis uitgraven en vervolgens doormidden zagen. Gelukkig heeft de hond het uiteindelijk overleefd.
Jo: Dat zullen die meiden die meedoen aan die grote verdwijntruck van Hans Klok ook wel altijd hopen. Stappen in een kleine doos die vervolgens door die Klok wordt doorgezaagd. En bij mijn weten heeft ie gelukkig maar, nog nooit een van die dames doormidden gezaagd.
Wim: Gaat het toch een keertje mis dan kan nog altijd de Méélse brandweer gebeld worden…

===================================================
Thei: Het leek de afgelopen dagen wel of we weer midden in de zomer waren beland. Veel fietsers onderweg, volle terrassen en zelfs spelende kinderen bij de fontein.
Wiel: Als ik zie hoe mooi het oude gemeentehuis en de fontein zijn uitgelicht , verlang ik toch echt naar het moment dat de kerkverlichting het weer doet. Dat zou – nu het alweer vroeg donker begint te worden – een ‘terrasje pikken’ helemaal tot een genot maken.
Bert: En Willibrordus had ook dit jaar weer stinkend geluk met het weer tijdens hun kofferbakverkoop afgelopen zondag. Veel volk op de been, leuke muziek en de tapkraan maakte overuren. Dat gold idem, dito voor de kermis in Beringe en andere evenementen.
Thei: En wat denk je van de boeren. Die krijgen dit jaar de maïs, bieten en aardappelen wel heel makkelijk van het veld. Dat is andere jaren wel eens anders, als de aardappelen vanwege het water weer eens niet gerooid kunnen worden en wegrotten op het veld.

====================================================

Jan: Dat ‘respectmonument’ op ons kerkhof is toch wel een schot in de roos. Zo las ik op de weblog van de parochie direct al een paar heel ontroerende reacties.
Giel: Bertha had het er deze week ook al over. Wat moet dat nou eigenlijk voorstellen?
Lei: Maar Giel. Jij hebt vroeger toch ook wel gehoord over doodgeboren kindjes of baby’s die direct na de geboorte stierven. En die mochten dan niet in de gewijde grond van het kerkhof begraven worden. Werden als het ware weggestopt, net als het verdriet van die ouders. Ik vind het geweldig dat daar nu letterlijk en figuurlijk ruimte voor is gemaakt op onze begraafplaats.
Jan: En allemaal tot stand gebracht door Meijelse mensen. Van de kerkhofploeg tot de kunstenaars die het Levenshart ontwierpen en uitbeitelden.
Lei: En een heel pakkende tekst op de zuil. ‘Uit eerbied voor elk mensenkind, waar met liefde op is gewacht en hoopvol naar is uitgekeken.’ Een tekst die troost kan bieden aan heel wat mensen. Nu en in de toekomst.
Jan: Misschien wat vreemd gezegd, maar zo’n monument kan ook bijdragen aan het Peelgeluk van Méélse mensen. Kan in ieder geval een stukje rust brengen. Rust die niet alleen in de Peel te vinden is, maar nu ook midden in ons dorp.

=================================================
Ger: Zo het heeft dan nog wel geen negen maanden geduurd, maar het nieuwe kabinetje Rutte III is dan toch in aantocht.
Co: Zo’n regeerakkoord tussen vier partijen is een constant spelletje van geven en nemen. Zonet heb ik de ander iets gegeven, nu moet ik iets krijgen. Het is maar net welke kant de balletjes uit rollen en wie dan welk snoepje krijgt.
Huub: Nou bak je ze wel heel bruin, Co; maar zo ken ik je ook wel. Maar de echte hete hangijzers komen inderdaad niet aan bod. Neem de noodzaak van een nieuw belastingstelsel of de alsmaar groeiende kloof tussen arm en rijk. Niemand wil zich de vingers branden aan echte veranderingen.
Wim: Waar ik me erg boos over kan maken is dat constante ge… dat de komende periode de gewone Nederlander aan de beurt komt. Blijkbaar horen wij ouderen niet tot die club. Het woord ‘gepensioneerde’ krijgen de heren niet uit hun strot. Dan is het toch niet vreemd dat mensen die hun leven lang hard bewerkt hebben, geen enkel vertrouwen meer hebben in de politiek.
Ger: Of nog erger, clubs gaan steunen waar ze diep in hun hart niets mee te maken willen hebben.

 

loader