‘Sóndese koost’

Sóndese koost van zondag 7 mei 2023

Jarenlang brachten we nao de Hòmmis – vanuit ’t café – ’t Méélse wel en wee bij u binnen. Toen ’t café in coronatijd vaak gesloten was, ontdekten we ook andere bezigheden op die zondagmorgen. Lekker wandelen door ’t dorp of fietsen ‘dur de Pieël of langs ’t Deurzes knaal’. En nu de horeca weer open is, maken we graag weer een stop bij ’n café of terras. En de verhalen die we onderweg oppikken, vertellen we graag aan u door in onze nieuwe rubriek ‘Sóndese koost’!  

Stil staan

Linda: Mooie opkomst, hier bij de Wandeltocht Alpe d’Huzes. Wat doen we, 6 of 13,6 km?

Monique: Wij kunnen makkelijk 13,6 lopen. Zo ver is dat niet.

Linda: Nee, niet bepaald van hier tot Tokyo en terug!

Monique: Nee, inderdaad. Dat laten we maar aan de motormannen over.

Linda: Ja, sjonge jonge zeg. Wat een reis gaan zij maken. Is daar ook een goed doel aan gekoppeld?

Monique: Dat weet ik niet. ‘Mèr ut héélt ze wal 4 mónt van de straot!  Nòw jè, éjgelek óppe straot’.

Linda: Het zijn wel oldtimers, toch?

Monique: Wat bedoel je, de motors of de mannen?

Linda: De motors natuurlijk.

Monique: Laat het ze maar niet horen. Nee, volgens mij niet. Vorige week was de oldtimers tocht, bij de Heere. Gezien?

Linda: Nee, ik heb wel oldtimers, 60 plussers bedoel ik, gezien bij de fit- en gezondheidsmarkt in d’n Binger. Ik heb daar trouwens gescoord.

Monique: Wie of wat heb je gescoord, een aanbieding?

Linda: Nee, 100 punten, bij de kraam van de voetbalclub. En toen ik naar huis ging een gele kaart.

Monique: Nu ben je me effe kwijt. Kreeg je onderweg naar huis een gele kaart van de voetbalclub?

Linda: Nee, die vond ik. Van de week waren er toch kaarten verspreid door Kindervakantiewerk. Rode, gele en groene. Om te zoeken voor kinderen.

Monique: Haha, vastelaovesklurre! Het valt me mee dat je een gele kaart hebt gekregen en geen rode.

Linda: Hoezo dat nou weer?

Monique: Ik denk niet dat de Kindervakantieactiviteiten nog voor jou bedoeld zijn, oldtimer!

Linda: Ja nee, ik heb hem ook wel laten hangen hoor.

Monique: Hé, heb je ook stilgestaan?

Linda: Bij die kaart?

Monique: Nee, bij de dodenherdenking afgelopen donderdag.

Linda: Ja natuurlijk. Niet bij het monument trouwens. Maar gewoon thuis. Ik vind dat wel belangrijk. Weet je, de tweede wereldoorlog staat best ver van mij vandaan, maar oorlog is helaas van alle dag. En die vrijheid, die moeten we koesteren en niet zomaar voor lief nemen. Maar eerlijk gezegd, heb ik op 4 mei ook altijd een beetje mijn eigen dodenherdenking. Ik denk terug aan diegenen die ik verloren heb. Net als vandaag, bij deze tocht. Ik ken natuurlijk die Meijelse mensen niet, maar iedereen heeft in zijn nabijheid wel eens te maken gehad met kanker. Wat een verschrikkelijke ziekte is dat toch. Dus als ik wat kan bijdragen met deze wandeling, dan doe ik dat graag.

Monique: En we offeren ons ook wel graag op voor die kop koffie met vlaai bij de Schutterij, toch.

Linda: Ja hoor, ik val door de mand! Nee, zonder gekheid. Het is goed om soms stil te staan, bij de dingen die van zelfsprekend lijken. Waarderen wat je hebt.

Monique: Je hebt gelijk. Maar nu lopen we effe door, anders hadden we toch beter voor die 6 km kunnen kiezen.

loader