Dorpsgenoten ‘in den vreemde’!

Johan Schers Geboortejaar: 1971 Ik woon nu in: Verenigde Staten, El Paso, Texas Dit is 8611 km in vogelvlucht vanaf Méél Ik ben getrouwd met: Caroline Den Mulder Ik heb twee kinderen, ze heten: Tren en Fleur Vur de Méélse mensen:  ik ben er enne van Harrie en Francien Schers (Harrie van Frits van de Donk).

Wij bereiden ons in Méél voor op de komende ZOMER-VAKANTIE.Welke eigen herinneringen uit je Méélse tijd heb je hier nog aan?
Eigenlijk heb ik te veel herinneringen om op te noemen. Echter ik denk met erg veel plezier terug aan de tijd met mijn vrienden, verzamelen bij café Crins om vervolgens met de bus naar Helden-Panningen te gaan. Ook de de feestavonden tijdens de Meijelse kermis waren geweldig in de tent achter de Pannesjop. Verder heb ik mooie herinneringen aan mijn tijd op de Sint Jozef school, de voetbal vereniging (met name het plezier met het team rondom het voetballen heen, want ik heb nooit van voetbal gehouden) en het tomaten plukken bij Meulendijks op het Platveld. 

Door de Corona-pandemie zullen de vakanties bij ons nu flink ingeperkt worden i.v.m. de diverse genomen maatregelen o.a. ook t.a.v. het reizen naar buitenlandse bestemmingen. Wat zijn de beperkingen en gevolgen bij jullie door deze pandemie? Wat is de impact bij jullie? Wat kun jij onze lezers hierover vertellen?
In El Paso zijn vroegtijdig maatregelen tegen Corona genomen door een lockdown af te kondigen voordat de eerste besmettingen bekend waren. Echter zijn er ondanks dat toch veel besmettingen gekomen en zijn deze na een kleine 3 maanden nog steeds niet onder controle. Daardoor zijn we erg beperkt in wat wel en wat niet mag. Ik denk dat we in Nederland blij mogen zijn met de wijze waarop onze regering alles heeft ingeregeld. 

Hoe is ’t verder nog?

Wat was de reden dat je uit Meijel bent weggegaan?
Ik ben bij de Koninklijke Landmacht gaan werken en doordat ik in het hele land heb gewerkt ben ik uit Meijel vertrokken. Overigens, ben ik in Aarle-Rixtel terecht gekomen (op een steenworp afstand van Meijel) en woon ik nu tijdelijk (4 jaar) voor mijn werk in de Verenigde Staten. Momenteel werk ik op de Sergeants Major Academy. Hier geef ik les in leiderschap en operationele planningsprocessen. 

Wat maakt het zo fijn waar je nu woont?
De Verenigde Stateten is in zeer veel opzichten een bijzonder land. De hele wereld kijkt toch wel een beetje op tegen de V.S. doordat ze een grootmacht zijn. We vinden als Nederlanders dat. Amerikanen “NEP” zijn, maar dat is naar mijn mening een tekortkoming aan het begrijpen van de Amerikaanse cultuur. Met name in de regio waar wij wonen zijn de mensen erg hartelijk en net zo gastvrij als Brabanders en Limburgers. Verder schijnt hier ruim 320 dagen per jaar de zon en regent het zelden. Dus, de combinatie van hartelijke mensen om ons heen en altijd prachtig weer maakt het fantastisch om hier (tijdelijk) te wonen. Ik zeg bewust tijdelijk, want we genieten van alles wat we hier hebben, maar uiteindelijk voelen we dat we toch het liefste in Nederland wonen (daar horen we thuis). Ten slotte, is Amerika ook wel een land van ongekende mogelijkheden. Met name in Texas kan veel. Hierbij moet je denken aan Big Cars and Trucks, Rodeo, Cowboys, American Football, High School, Deer Hunting, etcetera. Dus, we proberen als gezin zoveel mogelijk van deze bijzondere ervaringen te beleven. 

Wat heeft het je vooral gebracht?
Het wonen in de V.S. heeft ons heel veel vriendschappen gebracht. We hebben in zeer veel opzichten een andere kijk op het leven gekregen en dat maakt je als mens veel rijker dan wanneer altijd op een plek woont. Hiermee bedoel ik dat je verder kijkt dan wat de media ons voorschotelt. Met andere woorden, door zelf te ervaren hoe een andere cultuur in elkaar zit heb je een veel bredere blik op het leven en veroordeel je minder snel op wat je alleen maar hoort of ziet. Dit geld natuurlijk ook voor onze kinderen. Die krijgen hier een wereld ervaring mee waarvan ze de rest van hun leven alleen maar voordeel van hebben. Als we weer terug komen naar Nederland dan hebben Tren en Fleur een High School Diploma en Tren een Associate Degree. De ervaring op zo’n Amerikaanse school is natuurlijk fantastisch. Eigenlijk is dat exact hoe we het vaak in een film zien. Hoe gaaf is het als je dit zelf hebt ervaren?  

Wat mis je het meeste van Méél?
Haha, het roddelen en alles over en van elkaar weten. Ik moet ook eerlijk toegeven dat de vlaai van bakkerij Kessels in de Kerkstraat (nu “Dikke MiK”; red.) de lekkerste is die ik ken. 

Wat zijn uw favoriete hobby’s of bezigheden?
Ik ben altijd erg enthousiast en fanatiek in alles wat ik doe. Mijn hobby’s zijn sporten, waaronder hardlopen. Verder ga ik graag elk jaar skiën en ben ik actief in outdoor sporten. Hierbij doe ik geregeld aan speleologie, rotsklimmen en alpinisme. Mijn hoogste berg (en grootste trots) zijn de Chimborazo in Ecuador die 6310 meter hoog is en de Huayna Potosi in Bolivia (6088 meter hoog).
Verder houd ik van gezelligheid en feesten met familie en vrienden, ben ik (nog steeds) een echte liefhebber van Carnaval, ben ik een zeer fanatiek BBQer en brouw ik mijn eigen bier.

Wat is uw favoriete (streek-)gerecht waar u nu woont.
El Paso ligt op de grens met Mexico. Hierdoor is er erg veel Mexicaanse invloed in El Paso. Dat wil zeggen dat ik van twee streekgerechten houd. Enerzijds is dit de echte Texaanse BBQ (langzaam gerookt vlees) en anderzijds is dit de lokale Mexicaanse cuisine. De smaken van het Mexicaans eten hier in El Paso zijn niet te vergelijken met de Mexicaanse keuken in Nederland. 

Welke leuke herinnering/anekdote uit jouw vroegere jaren in Méél heb je voor onze lezers?
Toen ik een jaar of 11 was had ik mijn eerste baantje. Ik ging aardbeien plukken op de Nederweerterdijk. Op mijn eerste dag werd ik na een uurtje of anderhalf betrapt op toen ik in een rij naast me wat aardbeien uit de bak van de rij naast me in mijn eigen bakje legde. Op staande voet ontslagen. Haha, ik had toen net 9 gulden bij elkaar geplukt. Maar het was een goede les voor me.
Tijdens mijn stap periode verzamelde we altijd bij Café Crins. We hadden weinig geduld, waardoor ik menig zaterdag avond een kwartier voor openingstijd samen met Mark Bukkems op de vensterban van Crins zat te wachten totdat ze open gingen.

Wat wij je tot slot nog willen vragen.

Met wie in Méél zou je nog graag eens contact willen hebben?
Mijn broer Frank, heeft afgelopen jaar weer contact gehad met een deel van onze (oude) vriendengroep. Dat zou ik ook graag weer willen. Ik ben er ook van overtuigd dat dit gaat gebeuren als ik weer terug ben in Nederland. Het is toch leuk om weer de oude verhalen op te halen en terug te kijken naar de mooie jeugdherinneringen die ik aan Meijel heb overgehouden. Ik kijk er naar uit. 

Ken je de Meijelse parochieweblog en volg je deze wel eens? 
Ik was onbekend met deze blog. Nadat ik werd benaderd om dit stuk te schrijven ben ik gaan kijken en ik moet toegeven dat het erg leuk is om in het verleden van ‘mijn’ dorp te kijken.

Zijn wij nog iets vergeten te vragen? Wat wil je onze lezers ook nog graag vertellen? Ik zou graag aan iedereen willen vertellen dat je trots moet zijn op je afkomst. We zijn in Nederland erg kritisch en (soms) negatief over de hoeveelheid belasting en ziektekosten, etc. die we moeten betalen. Echter, nu ik hier in de Verenigde Staten woon, kom ik er achter dat we het in Nederland super goed hebben geregeld. Koester dat en klaag er niet over, want het is uniek zoals wij het hebben ingeregeld. Ik ervaar nu pas echt hoeveel slechter het kan.
Veder: Geniet van het leven, grijp kansen, denk in mogelijkheden en niet in beperkingen, maar ben vooral enthousiast en positief in alles wat je doet. Deze aanpak heeft mij tot op heden een prachtig leven gegeven en ik kijk met veel plezier uit naar de toekomst.

Kapelaan Roger en Louis bedanken jullie hartelijk voor de medewerking aan dit interview (dat via schriftelijk correspondentie tot stand is gekomen).

(Uit reacties weten we dat onze weblog ook regelmatig gelezen wordt door Meijelnaren die over de hele wereld zijn uitgezworven (o.a. door emigratie). Of door jongeren die in de Randstad zijn gaan studeren en daar ‘zijn blijven hangen’. Maar ook door personen die vanwege hun werk elders in Nederland of het ons omringende buitenland zijn gaan wonen.
Daarom is bij ons het idee gegroeid, deze nieuwe rubriek te starten, waarbij we deze “oud-Meijelnaren in den vreemde” regelmatig aan het woord willen laten d.w.z. bij belangrijke feestdagen en gebeurtenissen in onze parochiekerk of in ons dorp).