‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
‘In de sterren’
Sommige mensen menen dat de sterren ons leven bepalen.
En bekijken daarom rond de jaarwisseling de horoscopen.
Sterren kunnen ons de weg wijzen door het leven. Maar ze doen dat dan letterlijk: de poolster wijst mensen die reizen waar het noorden te vinden is; sterren helpen reizigers op zee, en ook in de woestijn, om in de goede richting te blijven.
Sterrenkunde was al een belangrijke wetenschap aan de koningshoven in de landen van Perzië en Babylon. En is een van de oudste van de menselijke wetenschappen.
Uit die omgeving kwamen de wijzen die op zoek waren naar het nieuwe koningskind. Volgens het evangelieverhaal volgen ze een specifieke ster.
Matteus, de schrijver, vertelt dat er rond de geboorte van Jezus een bijzondere ster aan de hemel stond. Maar hij vertelt vooral, dat mensen van ver buiten Israël kwamen om Jezus te zoeken, en om in Hem de Messias te herkennen.
De traditie heeft het verhaal verder aangekleed.
Matteus spreekt van wijzen, die bij Jezus kwamen.
Vanwege het aantal geschenken dat ze bij zich hebben, werden het al snel drie.
De koningen kregen ook namen: Caspar, Melchior en Balthasar.
Caspar zonder baard, Balthasar een wat kleine baard en de derde Melchior grijs met een lange baard.
Ze vertegenwoordigen mensen van alle leeftijden.
Balthasar een donkere gelaatskleur, Caspar wat gelig, Melchior blank: niet alleen alle generaties, maar ook alle werelddelen (Afrika, Azië, Europa). Amerika was nog niet ontdekt.
Hierin zien we hetzelfde terug: mensen uit alle landen, van alle leeftijden zijn welkom bij Jezus. Herders en koningen. Ieder met zijn eigen mogelijkheden en karakter.
Een voorbeeld voor ons allemaal, een ster die ons de weg wil helpen wijzen op onze weg door het leven, ook als het donkerder wordt.
Niemand heeft de wijsheid in pacht. Wijze mensen weten dat beter dan wie ook. Als ze toch wijs zijn, dan zijn ze dat geworden. Door op zoek te blijven gaan naar antwoorden op vragen waar ons bestaan rijk aan is: de zin van het leven en de dood, de onbekende toekomst, de juiste levensweg, de echte waarheid rond God.
De bijbel zegt dat het antwoord op de grote vragen niet in de sterren staat geschreven: wie het daar wil vinden, zoekt letterlijk te ver: de sterren verwijzen naar de aarde. En het teken alleen volstaat niet: de wijzen hadden ook niet genoeg aan de eigen observaties. Ze durfden te gaan vragen bij mensen die hopelijk meer wisten. En wat deden die? Die gingen samen de Schriften mee onderzoeken, waarin staat wat God gedaan heeft en nog zal gaan doen.
Misschien is dat wel de belangrijkste vraag die het evangelie ons stelt, niet alleen de uitnodiging om met de wijzen rond de stal te komen, maar vooral ook op reis te blijven gaan door het leven, de ster te volgen: het nieuwe jaar in, de toekomst…
De wijzen boden geschenken aan: een blijk van dank voor het kostbare dat ze gekregen hadden. Daarna moesten ze weer terug, naar huis. Maar, via een andere weg.
Zou het kunnen zijn dat de ervaring onderweg, hun levensweg ge-ster-kt had? …
kapelaan Roger
