‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Goed en kwaad
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Johan Cruijff hield het ons telkens weer voor als het over voetbal ging, het spelletje dat hij als geen ander beheerste. Als het over ouder worden gaat, zou ik het iets minder pertinent willen zeggen. Naast vele nadelen, die aan dan ouder worden verbonden zijn, ervaar ik echter beslist ook wel enkele voordelen.
Nu daar op mijn leeftijd meer tijd en rust voor is, denk ik bijvoorbeeld veel meer na over de dingen: m’n eigen leven, m’n omgeving en de wereld. En allerlei verbindingslijntjes natuurlijk tussen dat ‘eigen ik’ en dat ‘grote geheel’ waar we deel van uitmaken.
De aanleiding voor dat doordenken over zaken kan velerlei zijn. Bij mij komt de inspiratie daartoe bijvoorbeeld vaker bovendrijven na het zien van twee korte TV-uitzendingen op de zondagmorgen: eerst ‘Jacobine’ van Jacobine Geel en daarna ‘De verwondering’ van Annemiek Schrijver.
Half november ging het bij Jacobine over de verschrikkingen van de ‘Kristallnacht’ op 9-10 oktober 1938 in Nazi-Duitsland. Het begin van de meest verschrikkelijke gebeurtenissen van de vorige eeuw: de Tweede Wereldoorlog. Aan tafel zat o.a. de oud-radiomaker Frits Spits. Ook diens familie heeft er in de oorlogsjaren vreselijk tussen gezeten. De vraag was: hoe kunnen we zoiets in de toekomst voorkomen? Good-old Frits was heel pertinent in zijn opvatting. Als ieder mens zijn geweten zou volgen, zou het afgelopen zijn met dit soort verschrikkingen. Dat geweten geeft je precies aan wat goed of kwaad is”.
In zijn Gerarduslezing in Wittem, ruim een jaar geleden, zei onze ‘gastcolumnist’ Gerard Kessels op zijn manier hetzelfde als Spits. “Ik heb mijn geloof teruggebracht tot het goede proberen te doen en het kwade te laten”. Ook ik neig er steeds meer naar, om het bij die paar woorden te laten. Ik denk dat daar vanuit de Joodse Thora, de Islamitische Koran en onze Christelijke Bijbel weinig tegenin te brengen is. En al die duizenden theologen over de hele wereld dan, die elkaar al eeuwenlang de maat nemen en elkaar bestrijden, als het er om gaat hoe de woorden uit hun ‘heilige boeken’ nu precies moeten worden uitgelegd? En bovenal natuurlijk de vraag welk boek het ware boek is. Hun strijd heeft in de geschiedenis van de mensheid al voldoende onheil aangericht! Van mij mogen ze iets zinvollers gaan doen!
Het volgen van het eigen geweten vormt in ons dagelijks leven een mooi kompas, om het goede te doen en het kwade te laten. Een kompas dat nogal wat hoog geplaatsten in onze kerk – ik denk dan aan het bestuurscentrum in het Vaticaan – helaas zijn kwijtgeraakt.
Mat
