‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Nieuwe BN-ers
Een bijkomend verschijnsel van de coronacrisis is, dat het ‘nieuwe’ mensen in de ‘spotlights’ plaatst. Zo had ik – en waarschijnlijk vele dorpsgenoten met mij – voor deze crisis geen enkele weet van het bestaan van ene Jaap van Dissel, directeur infectiebestrijding van het RIVM. De bebaarde Jaap is met sneltreinvaart een BN-er (Bekende Nederlander) geworden, die bijna dagelijks op ons TV-scherm voorbijkomt. In dat nieuwe rijtje BN’ers hoort ook de in het Zuid-Limurgse Nuth geboren Hubert Bruls, tot voor enkele jaren terug burgemeester van Venlo en nu van ‘keizerstad’ Nijmegen. Deze Limburgse zwaargewicht – letterlijk en figuurlijk – schuift als eerstverantwoordelijke van het Veiligheidsberaad veelvuldig aan bij de crisisoverleggen van premier Mark Rutte. Dagblad de Limburger pakte in haar zaterdag-bijlage van 9 mei uit met een groot interview met deze Hubert – ofwel Hubèr zoals men in geboorteplaats Nuth zal zeggen. In heel gewone mensentaal schetst hij, wat het is om ‘burgemeester- in- crisistijd’ te zijn. Al overstijgt het voorzitterschap van dat landelijke Veiligheidsberaad wel heel ver de grenzen van zijn stad aan de Waal. Ook lezen we hoe hij en zijn gezin met de crisissituatie omgaan. En hoe hij tijd zag om met Koningsdag zijn oudste dochter – die in Utrecht studeert – te helpen verhuizen. Hoe hij met Pasen zijn hoogbejaarde moeder in Nuth ging ophalen, om de Paasdagen bij hem en zijn gezin in Nijmegen door te kunnen brengen. Maar ook over zijn werk praat Bruls vrijuit. Deze aimabele burgervader met bourgondische inslag geeft toe, dat die rol van crisisbestrijder hem prima bevalt. Anderzijds snakt hij weer naar het moment, dat hij zijn normale burgemeesterswerk weer kan oppakken. Want Bruls is met hart en ziel burgemeester, of beter gezegd burgervader. Hij vertoeft graag tussen de mensen, wil weten wat hen bezig houdt. Bij speciale gelegenheden bezoekt hij hen het liefst thuis. Zo worden bijvoorbeeld – onder normale omstandigheden – Nijmegenaren, die een lintje ontvangen, niet uitgenodigd op het gemeentehuis, maar allemaal door de burgemeester thuis bezocht. Hetzelfde geldt ook voor de honderdjarigen. Hij wil graag lief en leed met de mensen delen. Wat dat leed betreft, komt hij en wij de laatste weken helaas wel aan onze trekken. Velen zien met Bruls uit naar het moment, dat we ook weer tijd en aandacht kunnen besteden aan de fijne dingen in ons leven. Van die kleine dingen, die zo normaal bij het leven hoorden dat we er eigenlijk niet zo bij stilstaan: familiebezoek, ’n verjaardagsfeestje, bijkletsen met vrienden of ‘een terrasje pikken’. Als het er niet meer is – zoals nu – verlangen we er des te meer naar. Dat geldt voor u en mij en evenzeer voor een burgemeester, die plotseling een BN-er wordt!
Mat
