‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Nog steeds de moeite waard
Tot aan mijn pensionering leefde ik in een vrij hoge versnelling. Regel was:
’s morgens vroeg de deur uit en vaak pas laat in de avond thuiskomen. Voor het weekend ging dan vaak nog een stapel stukken mee naar huis om vergaderingen voor de daarop volgende week voor te bereiden. Het was al bij al een vrij jachtig, maar tegelijkertijd ook een interessant en veel voldoening gevend leven.
Hoe anders ziet m’n leven nu er uit. Het gejaagde ligt al de nodige jaartjes achter me en de hoge versnelling gebruik ik zelfs tijdens het fietsen nog maar zelden. En de vele uren, die ik vroeger bijna dagelijks op pad was, hebben plaats gemaakt voor uren die, ik nu samen met Jacqueline doorbreng. Deels met dingen, die we samen doen en andere uren waarin ieder zijn eigen ding doet. Zo fietsen en koken we graag samen, terwijl Jacqueline ’s avonds vaak uren kan lezen en ik dan de actualiteit op de Nederlandse, Duitse en Belgische televisie volg. Op bezoek gaan of bezoek ontvangen, staat nu in ‘corona-tijd’ op een laag pitje. De contacten verlopen meer ‘op afstand’. Verder zorgt de hitte van de laatste weken ervoor, dat de versnelling nog een tandje lager gaat. Al hebben we wel een fijne manier gevonden, om elke dag toch een paar uurtjes beweging ‘te pakken’. Als regel zitten we dan rond zeven uur op de fiets voor een tochtje van een paar uurtjes in ‘Méél’ en omstreken. Vooral het eerste uur is ‘quality-time’! De zon staat nog laag en vaak is er zelfs nog sprake van een licht briesje. Aan alles merk je, dat het leven nog op gang moet komen. Vooral in het buitengebied heerst dan nog een serene stilte. Al wordt deze ook wel eens onderbroken door zware landbouwmachines, die al op de akkers bezig zijn. Ook staan op vele plaatsen de regeninstallaties nog aan, die de hele nacht ‘doorgedraaid’ hebben. En nu het eerste graan is binnen gehaald, pikken op de stoppelvelden de hazen, duiven en kraaien op dit vroege uur hun ontbijt bij elkaar. Op het Blankersven langs het Deurnes kanaal zijn dan honderden ganzen te zien. Helaas hebben we in deze dagen nog nergens een ’kolonie’ ooievaars gezien , die zich – blijkens berichtgeving op Meijel 24 – al in onze omgeving verzamelen voor hun aanstaande vertrek naar Afrika. Het lijken wel de voorbodes van de herfst, die er aan zit te komen. Maar ook van dat seizoen valt – in de herfst van ons leven – nog veel te genieten!
Mat
