‘Vanuit de zijbeuk’

week 21-2022: (door Roger)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Retourneren

Ik heb een hekel aan het wegbrengen van statiegeldflessen. Stom, ik weet het. En ik neem me elke keer weer voor, om iedere week of eens in de twee weken dat tasje mee te nemen. Maar, het komt er niet van. Dus sta ik dan, na een paar maanden, weer met een zucht en met twee ‘bigshopper’-tassen met flesjes bij de supermarkt. Zo ook, afgelopen week. Ik gooide enkele flesjes door de opening en ineens: “storing”. Op het ‘display’ naast de invoer, verscheen een waarschuwing. Dat ik het personeel erbij moest roepen. Er was iets geblokkeerd. Had ik, net weer.

Enfin. Een hulpvaardige medewerker stak zijn hoofd, om de hoek. En vroeg of ik misschien eerst de boodschappen kon doen. Dan kon hij de storing verhelpen. En hoefde ik niet te wachten. Zo, geschiedde.

Na het boodschappen doen, ging ik  vol goede moed verder met de ‘emballage’. Helaas, na denk ik een stuk of vijf flesjes gaf het ding weer dezelfde storing. Dezelfde medewerker kwam aangesneld. En met duizend excuses, ging hij weer aan de slag. Ach, hij kon er niks aan doen. En, het was weekend. Dus, hoe erg kon het allemaal zijn. Nou, niet voor een wat oudere meneer die duidelijk haast had. Ik had mijn karretje een klein stukje achteruit gezet, zodat ik niet zo heel “pontificaal” hoefde te staan wachten. Dus hij zette zijn karretje, alvast tegen het apparaat aan. En duwde een van de twee PET-flessen die hij bij zich had, in de slurf. En kreeg die, natuurlijk net zo hard weer terug. “Het apparaat heeft storing”, zei ik geduldig maar een beetje overbodig. Hij keek me aan. “Hoe komt dat?” Nou ben ik geen expert. Dus ik gaf aan, dat ik het echt niet wist. Ik denk niet, dat dat het juiste antwoord was waar hij op wachtte. Dus, bleef hij proberen zijn flesje in het apparaat te duwen. Tot het begon te piepen. En de medewerker die met de storing bezig was, een beetje verongelijkt, zijn hoofd om de deur stak. “Ik ben nog bezig, meneer” keek hij, mij aan. Maar ook dat, had geen effect. De meneer achter mee, bleef aandringen.

Na een paar minuten, werkte alles weer. En kon ik aan de slag.

De man keek, naar mijn ‘plastic flesjesberg’.  “Dát, wordt nog een hele Statie – voor hetzelfde geld-  ..Als dat ding, om de 2 flesjes halt houdt” ..   zo kreeg ik,  “geretourneerd” …

Roger