week 50-2022: (door Mat)
‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Liefde, die afneemt ….
Voordat u de verkeerde conclusie trekt: de kop boven dit stukje slaat niet op Jacqueline en mij. Het is tussen ons nog altijd ‘dikke mik’. De vlammen slaan er weliswaar niet meer zo vaak vanaf, maar we houden samen het vuur nog steeds lekker brandend.
Nee, deze kop heeft alles te maken met ‘onze’ krant. Aan het begin van elke nieuwe dag vormen wij, de krant en onze eerste kop koffie al bijna vijftig jaar een hechte ‘drie-eenheid’. We hebben altijd gedacht, dat we met z’n drieën oud zouden worden; tot de dood ons scheidt. Die trouw tussen ons drieën begint scheurtjes te vertonen. En voor alle duidelijkheid, dat ligt niet aan Jacqueline en/of mij.
In onze Zuid-Limburgse jaren was het een zeldzaamheid, dat de krant ’s morgens verstek liet gaan. Als het al eens gebeurde, was de oorzaak van het verstek praktisch altijd te wijten aan de techniek: de persen die vastliepen. Ook in de beginjaren van onze terugkeer naar Meijel was die relatie prima. Een bezorgster, die weer en wind trotseerde om in de vroege morgen ‘ons ochtendmaatje’ in de bus te deponeren. Nadat zij van haar pensioen was gaan genieten, begon het ‘gelazer’. Regelmatig de verkeerde editie in de bus of een krant die, pas in de loop van de dag of zelfs pas ’s avonds bezorgd werd. Vervolgens gebeurde het vaker, dat we helemaal geen krant ontvingen, omdat er geen bezorger voor onze wijk was. Er kwam zelfs een regeling, dat we dan een exemplaar bij de supermarkt konden afhalen.
Ik heb de indruk, dat er nu écht zwaar weer op komst is.’Weer’, dat ons en de krant blijvend uit elkaar dreigt te spelen. En de ‘weerman van dienst’ is in dit geval de hoofdredacteur himself: Bjorn Oostra. Hij gebruikt daarvoor zijn wekelijkse column in de zaterdageditie: ‘De week van de hoofdredacteur’. Een paar jaar geleden begon onze Bjorn ermee. Vol trots meldde meldde hij ons, dat ook óns lijfblad het digitale pad ging bewandelen. Noodzakelijk, wilde ook deze regionale krant zich in de strijd om de gunst van de lezer kunnen blijven mengen. Vervolgens maakte hij er ons op gezette tijden ‘in hapklare brokken’ mee vertrouwd, dat deze digitalisering een steeds groter deel van het budget opsnoept. Budget, dat voor een belangrijk deel onttrokken moet worden aan de uitgave van de papieren krant. En die papieren krant heeft toch al te maken met sterk dalende abonnementen. We zagen de dikke zaterdageditie danig van karakter en dikte veranderen en de weekend- bijlage legde het loodje. In plaats daarvan gingen we eenmaal per maand ‘Zine’ ontvangen. Dat blijkt nu echter van heel korte duur. Na een krap jaartje verdwijnt deze bijlage uit het papieren pakket en is alleen nog voor de digitale lezer beschikbaar. Naast dit slechte nieuws voor de lezer van de papieren krant is er de ‘opbeurende boodschap,’ dat de krant ook volgend jaar verder kan investeren in de digitale versie. De boodschap voor Jacqueline en mij is ook al lang duidelijk: de papieren versie wordt steeds verder ‘uitgekleed’ , om de digitale versie te kunnen versterken.
Een week later maakt Bjorn ons deelgenoot van een fantastische nieuwe ervaring. Ik noem het liever ‘de grote verleidingstruc’. De truc om de lezers van de papieren krant aan te zetten de overstap te maken naar diens ‘digitale broertje’. Bjorn laat ons weten, dat ook zijn dag tot voor kort niet kon beginnen zonder een kop dampende koffie en de krant. Hij kon zelfs niet zonder het klepperende geluid, ten teken dat de krant in zijn brievenbus viel. En nu had hij het licht gezien. Hij was binnen de kortste keren gewend geraakt aan een nieuwe manier van krant lezen: digitaal!. Zalig toch om niet meer naar buiten te hoeven om die half verregende krant uit de brievenbus te halen. In plaats daarvan kan hij zelfs in zijn bedje blijven liggen en de krant op zijn tablet lezen.
Kom op Bjorn, toon je een vent en hou op met je praatjes. Vertel Jacqueline en mij en al die andere abonnees van de papieren krant gewoon, dat je ons abonnementsgeld van zo’n 500 euro nog even nodig hebt om de digitale versie verder op poten te zetten en dat het dan definitief over en uit is met die papieren krant, waar we zo aan gehecht zijn.
Mat
P.S. Onze hoofdredacteur blijft maar doorhollen. Ik had deze column net afgerond, toen hij opnieuw een cadeautje aankondigde voor de lezers van de digitale krant: Deze gaan vanaf 1 januari een volwaardige zondageditie ontvangen! Ook aan de lezers van de papieren krant laat hij weten dat mijn ‘lijfblad’ daarmee met iets komt , waarmee ze ons ook in moeilijke tijden weten te binden. Bij het lezen van zijn bericht moet ik sterk de neiging onderdrukken om ons bijna vijftigjarig abonnement per diezelfde 1 januari a.s. op te zeggen!
