‘Vanuit de zijbeuk’

week 15-2023: (door Roger)

‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend wordt ingevuld door kapelaan Roger en Mat. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in ons dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.

Eitje

Je struikelde er zowat over, als je de afgelopen weken een winkel binnenkwam. Chocolade Paaseieren. Je hebt nu ook een speciaal ‘zelfschep’ paaseitjesschap. Nu hoef je niet meer in het schaaltje te zoeken, welke kleur je wil hebben. Melk, Puur, Wit, of gevuld: je bent er zelf bij, en niet meer ‘het haasje’ als anderen voor jou een bepaalde kleur aluminiumfolie hebben weggevist. Maar wat heeft Pasen, verder met eitjes te maken?

Toen het christendom zich in Europa vestigde, kwam het ook in aanraking met de hier al aanwezige Lente-feesten. In die Lente-feesten had het ei een belangrijke plek. Eieren verwijzen naar: het begin van een nieuw seizoen, naar vruchtbaarheid, naar de ontluikende lente dus. Zo zijn er volksverhalen overgeleverd van mensen, die eieren in de boom hingen. Om zo de komst van de lente te vieren. Een andere verklaring voor de vele eieren met Pasen kan worden gevonden, in het overschot aan eieren dat ontstond aan het eind van de veertigdagentijd van Vasten. Men at geen vlees, maar ook geen zuivel en eieren. Dus, waren er heel veel eieren over, want de kippen deden niet aan vasten. Zij legden intussen vrolijk door. Toen gold al: ‘een (paas)ei  hoort erbij!’

Misschien wordt het eigenlijk tijd, dat bij het Paasfeest het beeld van dat ei nog meer wordt benut. Het Paasei staat namelijk niet alleen symbool voor de lente en de vogeltjes, voor nieuw leven. In de oudheid was het ei vooral ook symbool van wedergeboorte. Bij de traditionele Joodse Pesachmaaltijd ligt daarom een ei op tafel, dat in de vuuroven is gebakken. Dat vertegenwoordigt de herinnering aan offers, en van een vers en gesterkt nieuw begin…

Dat het geen gemakkelijke weg gaat naar nieuw leven, hoorden we afgelopen week in de Passion op TV (en in sommige kerkgebouwen, in de omgeving). Of in de Mattheüs Passion. Dat lijden (met lange ‘ij’) was – om het zo maar eens te zeggen – ‘geen eitje’. Maar erdoor heen, opent zich een nieuwe wereld, de wereld van een nieuwe kans voor het goede. Daarom, ook hier: het ei hoort erbij. Ik heb er dus op 2e Paasdag nog een (wit) chocolade eitje op genomen. En, vooruit, ook nog een tweede… “Voor jou, en meIJel” .

  Roger

loader