‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
Vakantiegevoel
De zomervakantie staat weer voor de deur. Over een week beginnen de schoolvakanties en in augustus begint dan de grote uittocht. De een gaat luieren aan de Spaanse Costa, de ander kiest voor actief en trekt de bergen in en de derde gaat ‘cultuur snuiven’ in Italië. En je hebt natuurlijk de jonge gezinnetjes die hun vaste camping in de buurt opzoeken met veel vertier voor het jonge kroost. “Als die het naar hun zin hebben”, hoor je dan, ”hebben wij ook vakantie”. En dan is er nog de groeiende groep die elk jaar hun vakantievlaggetje planten in een land zo ver mogelijk van het onze. Het geeft blijkbaar een kick om aan anderen te kunnen vertellen, welke verre landen men in de loop der jaren bezocht heeft. En van mij mag het! Iedereen moet in die (welverdiende) vakantie, mooi zelf bepalen wat ie gaat doen.
En ik? Och, ik mag me rekenen tot de categorie waarvan gezegd wordt dat ze steeds vakantie hebben. Vaak vergeet men dan wel, dat veel ouderen best druk, druk zijn met velerlei vrijwilligersklusjes. Tot die categorie reken ik mezelf ook en … het bevalt best! En willen we er enkele dagen tussenuit, dan zijn we niet meer gebonden aan het drukke vakantieseizoen. Bovendien zijn hotels en vakantiehuisjes in voor- en naseizoen aanmerkelijk goedkoper en daar lussen ‘wij oudjes’ wel pap van. Overigens missen we nu wel dat typische vakantiegevoel van vroeger: het moeten/willen bijtanken in die paar weken dat je niet op je werk hoeft te verschijnen, een gevoel van vrijheid. Dat maakte vroeger die paar weken vakantie toch wel heel bijzonder. En voor alle duidelijkheid: dat bijzondere gevoel is al die werkende vaders en moeders en hun kroost van harte gegund.
En wij? Och, die midweek aan zee in het voorjaar en dat lange weekend met de kinderen en kleinkinderen in dat vakantiehuis: we zouden het voor geen geld willen missen.
En volgend jaar? Och, misschien wordt het dan wel die vakantietrip van de KBO, waar we ook dit jaar weer enthousiaste verhalen over hoorden. ‘Mééls volk onder elkaar’: het schept toch een extra band. Ook al ben je dan een eind van huis, het Peelgeluk reist als het ware met je mee.
Huub
