‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op onze weblog die afwisselend door enkele mensen uit onze parochie wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op gebeurtenissen in ons eigen dorp of ‘de grote wereld’. De ene keer puntig en uitdagend, dan weer met een grote knipoog.
De slimste mens.
In navolging van de Vlamingen kiest ook Nederland jaarlijks de slimste mens onder haar inwoners. De laatste jaren onder het toeziend oog van ’s lands grootste ‘mopperkont’ aller tijden: professor Maarten van Rossem. Je moet het maar bedenken!
Het kon natuurlijk niet uitblijven. Verleden jaar was het zover dat we ook hier aan de rand van de Peel op zoek gingen naar de slimste onder ons en eind oktober staat ‘versie twee’ op het programma.
De vraag is natuurlijk waar je bij die verkiezing het verste mee komt. Met slimheid (intelligentie/opleiding) of boerenslimheid (een beetje logisch redeneren). Met alleen lagere school was mijn vader een duidelijke aanhanger van het laatste. Ook daarmee kun je in het leven een heel eind komen, hield hij ons altijd voor. Laatst hoorde ik daar iemand nog een schepje bovenop doen: “Over wat je niet weet, hoef je je ook geen zorgen te maken.” Cruyff zou gezegd hebben: “Zo heb elk nadeel, ook weer een voordeel”. En die andere spraakmakende oefenmeester – Louis van Gaal – zal zo wel zijn bedenkingen hebben bij dit soort verkiezingen. Louis zal zeker de vraag opwerpen of de winnaar nu wel zo slim is of de anderen zo dom!
Een columnist van de Volkskrant zette me laatst op een heel ander spoor. “Als mannen zich gemakkelijker binden aan minder intelligente, mooie vrouwen, wordt de mensheid op den duur misschien wel mooier, maar niet slimmer”. Dat kun je natuurlijk ook omdraaien, zei die columnist: “Als vrouwen zich gemakkelijker binden aan intelligente mannen, wordt de mensheid op den duur misschien wel intelligenter, maar niet mooier. En toen kwam de boerenslimheid die zijn vader hem altijd voorhield deze jongen goed van pas: “ Als vrouwen vallen op intelligente mannen en mannen op mooie vrouwen, dan ligt het toch voor de hand dat de mensheid zowel intelligenter als mooier wordt? Trots als een pauw liep ik door het huis. Hoe kon ik deze wijsheid aan de man/vrouw brengen? Ik schreef mijn bedenksel op een mooi velletje papier, legde het op de keukentafel en liet de tijd haar werk doen. Als dit wereldkundig werd in ons dorp zou de verkiezing zeker worden afgelast. Er zou die dag alleen de huldiging van dit persoontje op het programma staan…
’s Middags bij de boterham haalde mijn vrouw het briefje waaraan ik mijn grote vondst had toevertrouwd tevoorschijn, keek me aan en zei: “Huub, op die veronderstelling dat vrouwen mooier zijn dan mannen wil ik niet afdingen. Maar hoe kun jij nou zo dom zijn om die dwaze veronderstelling te volgen dat mannen intelligenter zijn dan vrouwen? Ik had jou hoger ingeschat!” De droom dat ik, – zonder in de arena te hoeven treden – op 29 oktober gelauwerd zou worden als ‘slimste mens van Méél’ werd wreed verstoord door … mijn eigen vrouw!
Het kon natuurlijk niet uitblijven. Verleden jaar was het zover dat we ook hier aan de rand van de Peel op zoek gingen naar de slimste onder ons en eind oktober staat ‘versie twee’ op het programma.
De vraag is natuurlijk waar je bij die verkiezing het verste mee komt. Met slimheid (intelligentie/opleiding) of boerenslimheid (een beetje logisch redeneren). Met alleen lagere school was mijn vader een duidelijke aanhanger van het laatste. Ook daarmee kun je in het leven een heel eind komen, hield hij ons altijd voor. Laatst hoorde ik daar iemand nog een schepje bovenop doen: “Over wat je niet weet, hoef je je ook geen zorgen te maken.” Cruyff zou gezegd hebben: “Zo heb elk nadeel, ook weer een voordeel”. En die andere spraakmakende oefenmeester – Louis van Gaal – zal zo wel zijn bedenkingen hebben bij dit soort verkiezingen. Louis zal zeker de vraag opwerpen of de winnaar nu wel zo slim is of de anderen zo dom!
Een columnist van de Volkskrant zette me laatst op een heel ander spoor. “Als mannen zich gemakkelijker binden aan minder intelligente, mooie vrouwen, wordt de mensheid op den duur misschien wel mooier, maar niet slimmer”. Dat kun je natuurlijk ook omdraaien, zei die columnist: “Als vrouwen zich gemakkelijker binden aan intelligente mannen, wordt de mensheid op den duur misschien wel intelligenter, maar niet mooier. En toen kwam de boerenslimheid die zijn vader hem altijd voorhield deze jongen goed van pas: “ Als vrouwen vallen op intelligente mannen en mannen op mooie vrouwen, dan ligt het toch voor de hand dat de mensheid zowel intelligenter als mooier wordt? Trots als een pauw liep ik door het huis. Hoe kon ik deze wijsheid aan de man/vrouw brengen? Ik schreef mijn bedenksel op een mooi velletje papier, legde het op de keukentafel en liet de tijd haar werk doen. Als dit wereldkundig werd in ons dorp zou de verkiezing zeker worden afgelast. Er zou die dag alleen de huldiging van dit persoontje op het programma staan…
’s Middags bij de boterham haalde mijn vrouw het briefje waaraan ik mijn grote vondst had toevertrouwd tevoorschijn, keek me aan en zei: “Huub, op die veronderstelling dat vrouwen mooier zijn dan mannen wil ik niet afdingen. Maar hoe kun jij nou zo dom zijn om die dwaze veronderstelling te volgen dat mannen intelligenter zijn dan vrouwen? Ik had jou hoger ingeschat!” De droom dat ik, – zonder in de arena te hoeven treden – op 29 oktober gelauwerd zou worden als ‘slimste mens van Méél’ werd wreed verstoord door … mijn eigen vrouw!
Huub
