Tot ver in de jaren ’60 was de Hoogmis op zondagmorgen vaak tot de laatste plaats bezet. Ná de Hoogmis was het in de omliggende cafés niet veel anders. Onder het genot van een glas bier of een borrel werden verhalen verteld, ervaringen uitgewisseld en het dorpsnieuws aan elkaar doorverteld. In ‘Nao de Hòmmis’ gaan we wekelijks opnieuw dat dorpsnieuws aan elkaar doorvertellen. Humoristisch, ernstig, zelf gezien of van horen zeggen.
Nao de Hòmmis van zondag 23 september
Bert: Prachtig bericht deze week in de ‘Via’. Die jongen met zijn grote hoed die heel Meijel schoonhoudt heeft van de burgemeester een lintje gekregen.
Wiel: En hij breidt zijn werkterrein steeds verder uit. In het klein begonnen op het terras en de tuin bij ‘oppe Koffie’ kom je hem nu ook tegen op het Raadhuisplein, in de Kerstraat, bij de Binger of op het Pastpaedje. Overal kom je die Mark, met hoed en prikstok tegen en … altijd goed gehumeurd.
Cor: En het weer deert hem geen zier: of het nu regent of vriest of met de hete zomer van dit jaar als de mussen bijna van het dak vallen. Mark is present in het Meijelse straatbeeld. Hij steekt ‘ons An’ bijna de loef af.
Wiel: Maar An heeft van burgemeester Wilma al eerder een lintje ontvangen, toen die Mark nog helemaal niet in beeld was in ons dorp.
===============================================
Piet: Sommige mensen moeten toch werkelijk alles meemaken.
Cor: Wat is er nou weer met je aan de hand vriend. Vertel het maar.
Piet: Met mij niks, maar met Jo mijn buurman.
Wim: Die maakt wel meer mee. Maar vertel jij eerst eens.
Piet: Zoals jullie weten toert Jo de hele dag rond op zijn brommer. Laatst komt ie in het buitengebied langs een slootrand die vol staat met kattenstaarten. Verrek, denkt Jo, die neem ik een aantal mee naar huis voor Mien. Die vindt dat leuk voor in een vaas te zetten. Zo gedacht, zo gedaan. Maat Jo kukelde gelijk van de rand in de sloot en kon niet meer overeind komen. Ze hebben hem er uit moeten helpen. Jo kwam thuis zonder kattenstaarten en deed Mien zijn verhaal. Je hebt niet alleen geen kattenstaarten bij je, maar ook geen gebit meer in je mond, merkte Mien op. Dat was Jo bij het geploeter in die sloot blijkbaar kwijt geraakt.
Wim: Maar dat is een sterk stuk. Ik hoorde een paar weken geleden dat Jo toen ook al op een vreemde manier zijn hoorapparaat is kwijtgeraakt.
Thei: Maar goed dat Jo nog geen kunstbeen heeft. Dat zou de dokter dan toch maar beter met een stevig slot kunnen vastzetten…
===============================================
Jan: Zo het kaartseizoen is weer geopend. Overal komen de kaarten weer op tafel: in familiekring, bij vriendengroepen, bij de KBO en noem maar op. Meijelnaren zijn een echt kaartvolk, die er bovendien best wat van kunnen, als ik dat zo hier en daar beluister.
Wiel: En dan lopen er ook nog een aantal rond die denken dat zij toch wel de allerbeste zijn. Zo vertelde Harrie me dat ze Sjef uit zijn vaste kaartclub hebben gegooid. Altijd maar mekkeren op zijn maat. Ze hadden hem al vaker gewaarschuwd, maar nou was de boot blijkbaar aan. Zit ie thuis in zijn eentje te patiencen.
Lei: Sommigen maken het inderdaad wel erg bont. Iedereen zegt wel eens wat als het spel gespeeld is, maar het moet niet bezig blijven.
Jan: Ik heb een zwager die begint al te mauwen als het spel nog gespeeld moet worden. En als iemand een opmerking maakt over zijn spel is de beer helemaal los.
En zo is het werkelijk de goedheid zelve, maar zodra hij kaarten ziet wordt het een andere man.
===============================================
Sjef: Valt het jullie ook op dat steeds meer mensen van onze leeftijd hun verjaardag niet meer ’s avonds vieren, maar overdag?
Niek: Doen wij ook altijd met de broers en zussen. Iedereen is intussen met pensioen en dat kan dan prima. Met de kinderen en kleinkinderen vieren we het altijd in het weekend.
Lins: Bij ons in de straat was Sjaan deze week jarig en zowel zij als Huub komen beiden uit een grote familie. Toen ik ’s middag om een uur of twee ging fietsen, liep daar een hele familiestoet de oprit op. Leek wel een kleine processie.
Ger: Die families kennende, kan ik jullie vertellen dat daar op zo’n middag aardig wat sjèèle waazel verkocht wordt. En dat niet alleen. Zeker als na de koffie met vlaai de fles op tafel komt. Dan is het daar vaak ‘beuke van ’t lachen’.
===============================================
Jan: De activiteiten in ons dorp rijgen zich aan elkaar. Kermis en nu het ‘El Camino treffe’ net voorbij dient de Rommelmarkt en ‘Beleef Meijel’ zich weer aan.
Giel: Maar dat zijn toch wel heel diverse activiteiten, die zich voor een groot gedeelte op andere groepen richten.
Dirk: Dat weet ik zo net nog niet wat jij daar zegt. Ik ken mensen bij ons in de straat die telkens present zijn als er iets te doen is in het dorp. En die diversiteit is natuurlijk wel erg aantrekkelijk.
Jo: Truus en ik gaan al vele jaren trouw naar de Rommelmarkt. We vinden het leuk om daar een uur rond te struinen en bovendien het goede doel te steunen. Aansluitend gaan we vanmiddag in de kerk luisteren wat Frits Smedts allemaal te vertellen heeft over de bijen.
Dirk: Toch maar een rare combinatie ‘bijen en de kerk’, of niet soms.
Jan: Jij leest wel elke zondag ‘Nao de Hommis’op de parochieweblog, maar je moet ook eens het andere nieuws lezen dat daarop staat. Het grote oogstdankfeest wordt om de 3 jaren gehouden en in de tussenliggende jaren wordt gekozen voor een kleinschalige activiteit. Dit jaar is het thema ‘Melk en Honing, en Frits heeft hier het initiatief voor genomen. En zoals je bij melk een combinatie maakt met koeien, combineren de meeste mensen bijen met honing.
Jo: Zo Dirk, laat die preek van Jan dadelijk onder de soep nog maar eens op je inwerken en dan zie ik jou en Bertha tussen drie en vijf ook wel in de kerk. Drinken we daarna nog een borrel hier in de serre.
Giel: Dan zijn Mien en ik ook van de partij. Dan neem ik dat verhaal van Frits op de koop toe!
