‘Vanuit de zijbeuk’ is de vaste column op de zaterdag, die afwisselend door enkele mensen – betrokken bij onze parochie – wordt ingevuld. Ze geven zo hun eigen kijk op persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen in eigen dorp, binnen de kerk of in ‘de grote wereld’. De ene keer ernstig, dan puntig en uitdagend en een volgende keer met een grote knipoog.
Lotgenoot
De in 2007 overleden priester Piet van der Bruggen was net benoemd tot deken van Roermond, toen Jo Gijsen er tot bisschop werd benoemd. Van der Bruggen vond de benoeming van Gijsen een regelrechte ramp en stak dat niet onder stoelen of (kerk)banken. Het was echter vechten tegen de bierkaai; hij nam ontslag en werd hoofd van de pastorale dienst van het Heerlense ziekenhuis. Jarenlang publiceerde hij in diverse bladen en er verschenen in die periode zes bundels met gedichten en verhalen van hem. Verhalen en gedichten, die gekenmerkt werden door eenvoud, humor en lichtvoetigheid. Daar kunnen we in deze moeilijke coronatijd wel wat van gebruiken. Een mooi voorbeeld van zijn manier van schrijven is ‘Lotgenoot’, waarin hij een praatje maakt met God.
Mat
Hebt U dat ook wel eens, Heer God,
dat U het zelf niet meer zag zitten?
En dat U dacht: ’Och God, och God,
wat voel ik mij vanmorgen rot!’
Hebt U dat ook wel eens gehad,
dat U bij ’t krieken van de dag
uw baard met tandpasta bestreek
en scheerzeep op uw tandenborstel kneep?
Dat U, terwijl U snel ontbeet,
jaar, dag en datum was vergeten;
een tand uit uw prothese beet
en peper in de koffie deed?
En dat, ondanks zijn zonnecellen
uw auto zich stond aan te stellen,
en U de wegenwacht moest bellen
om de ontsteking bij te stellen?
Dat U aan ’t einde van zo’n dag,
vermoeid het hemelpad opreed;
en dat U dacht: “God allemach!’
en balend in de bedstee gleed?’
Als dat zo zijn mocht, beste God,
dan deelt U echt ons aardse lot.
Dan bent U écht een toffe God.
Kunt U bij mij nooit meer kapot!
Uit ‘Tegen de vermolming’ van Piet van der Bruggen
